Οι σκέψεις της δημοτικής αρχής για αλλαγές στην περιοχή κάτω από τα Λιθαρίτσια και το πάρκινγκ, δεν μπορεί παρά να τις υποδέχεται κανείς θετικά. Προσπάθειες και σχεδιασμοί είχαν γίνει και παλιότερα πάντως χωρίς να προχωρήσουν, πέρα από τα σχέδια για διάφορους λόγους. Επί της ουσίας, πρόκειται για σχέδια που τέμνονται με το μεγαλύτερο σχέδιο για την ενοποίηση της πλατείας το οποίο και παραμένει επίσης στα χαρτιά και τις προθέσεις. Αλλά θα πει κανείς, εδώ μια πλατεία έχουμε και δεν μπορούμε να τη φτιάξουμε, θα πάμε και σε ενοποιήσεις στο κέντρο; Στα μεγάλα έργα που εμπεριέχουν και όραμα, είναι που πάσχει ο Δήμος Ιωαννιτών εδώ και πολλά χρόνια.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι η πόλη δεν περνά στην επόμενη ημέρα των σύγχρονων πόλεων, εκεί που προτεραιότητα είναι ο δημόσιος χώρος, οι ανάγκες του πολίτη για ελεύθερο χρόνο και αναψυχή, για μία λειτουργική σχέση με την πόλη, για τη βιώσιμη μετακίνηση. Όλα αυτά περιγράφονται στις μελέτες προφανώς, σε αυτό έχουμε εκσυγχρονιστεί, αλλά επί της ουσίας δεν αλλάζουν και πολύ τα πράγματα.
Κατά βάση το κέντρο των Ιωαννίνων παραμένει ένα σταυροδρόμι για τα αυτοκίνητα που μοιράζονται προς πολλές κατευθύνσεις και έχει και τα πεζοδρόμια εκατέρωθεν για τον κόσμο. Έτσι ήταν και πριν από 30 και πριν από 40 χρόνια. Ευτύχησε η πόλη να έχει δημόσιους χώρους τα τελευταία 100 χρόνια και παραπάνω, όπως και δημόσια κτίρια, έκανε κάποιες μείζονες παρεμβάσεις όπως η κατεδάφιση των στρατώνων στα Λιθαρίτσια, πρόσθεσε και μερικές χρήσεις όπως το Πνευματικό Κέντρο, ε, κάπου εκεί είμαστε.
Το κέντρο των Ιωαννίνων γίνεται ωραίο με έργα όπως στο πράσινο ή με τους πεζοδρόμους, είναι ζωντανό από την κίνηση, αλλά λειτουργικά θυμίζει πόλη του ’70. Πρόσφατες κινήσεις του δήμου όπως το πικνίκ ή η γιορτή για τα αδέσποτα ζώα, έδειξαν ότι ο κόσμος θέλει και μία άλλη προσέγγιση, αλλά προς το παρόν είναι αποσπασματικές.
Προφανώς και η πόλη έχει βασικότερα προβλήματα όπως η προστασία της λίμνης ή αντιμετωπίζει μείζονες κοινωνικές προκλήσεις όπως η ακρίβεια και οι ανισότητες που είναι εμφανείς αν βγεις λίγο πιο έξω. Αλλά και το κέντρο της πόλης, χρειάζεται έναν βιώσιμο θα τον αποκαλούσαμε εκσυγχρονισμό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
