Tag: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ

“Είμαστε μια οικογένεια τριών ατόμων. Κάθε φορά ο λογαριασμός ρεύματος πάνω από εκατόν πενήντα (150) ευρώ, δεν είχε έρθει ποτέ. Αποφασίσαμε λόγω παιδιού να τοποθετήσουμε κλιματιστικό, για να έχουμε ζέστη το χειμώνα! Τέλη Οκτωβρίου ήρθε ο πρώτος λογαριασμός (μετά την τοποθέτηση), τριακόσια (300) ευρώ! Το θεωρήσαμε λογικό και αναμενόμενο. Τέλη Φεβρουαρίου ήρθε λογαριασμός, χίλια εκατόν ενενήντα δυο (1192) ευρώ!...

Σταλμένο σε μένα και όχι μόνο. “Φίλε μου ξαναεμφανίστηκε δυναμικά ο πληθωρισμός! Οι μισθολογικές αυξήσεις δεν καλύπτουν την ποσοστιαία άνοδο των ανατιμήσεων! Εμείς οι συνταξιούχοι και πολλοί άλλοι ; Δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα νέα επίπεδα του κόστους διαβίωσης! Μας οδηγούν σε φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση; Τα στοιχεία που υπάρχουν, δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά αποκλειστικά τα ευάλωτα νοικοκυριά αλλά διαχέεται...

Το σχολείο ήταν πεσμένο… Οι τοίχοι έστεκαν άχαροι, μισοί... Τζάμια σπασμένα... Λίγα κομμάτια σπασμένα θρανία. Μερικά βιβλία σκονισμένα. Λερωμένες σελίδες χαρτιού, στα χώματα του δαπέδου! Ένας γερμένος σχολικός πίνακας, όπου οι διδάσκοντες έγραφαν και ζωγράφιζαν  ιδέες. Ένα άδειο μελανοδοχείο... Πήρε, τον κοντυλοφόρο και τον έκανε  σαΐτα, ακόντιο... Έκανε βόλτες κοιτώντας πάνω- κάτω, αριστερά- δεξιά, με ένα βλέμμα αδιάφορο, αμήχανο, λες και κοίταζε μακριά, πολύ μακριά... Με...

«Δάσκαλε, με θυμάσαι… είμαι ο μαθητής σου… Για να μη πεθάνω από πείνα, πρέπει να ζήσω σαν πεθαμένος; Το μυαλό μου δάσκαλε δεν πεθαίνει. Η ψυχή μου δεν πεθαίνει. Αγωνίζομαι δάσκαλε και θα νικήσω. Αγωνίζομαι και για τους άλλους και θα νικήσουμε. Τις Κυριακές φοράω τα γιορτινά μου… αλλά θυμάμαι τα παιδιά που πεινάνε, που δεν μπορούν να εργασθούν,...

Ο χρόνος που περνά,  αλλά  γυρίζει πίσω στα γραπτά, στη μνήμη, στις καρδιές, κάθε φορά έχει και άλλο ζύγι. Καθώς ο χρόνος τρέχει, η κάθε ψυχή κάτι άλλο επιζητεί, που το άτομο μπορεί ή δεν μπορεί να ονοματίσει. Η σκέψη σταματά ή προχωρά μπρος στα «γιατί…», «μήπως …», «αν ..», «άραγε». Ο χρόνος μοιράζεται άνισα, με διαφορετική απόλαυση, αλλά με την ίδια ένταση,...

Σταλμένο σε μένα από το φίλο Δημήτρη και όχι μόνο. ” Φίλε μου οι κυκλικοί κόμβοι, είναι πολύ χρήσιμοι, αλλά πρέπει να βελτιωθούν! Ο κόμβος Μολυβαδιάς, στο δρόμο Γιάννινα- Πρέβεζα, όπως και ο κόμβος  του Ελληνικού, της δεύτερης επαρχιακής οδού, έχει μια λωρίδα! Μπορεί να ελαττωθεί η ακτίνα του κύκλου, να γίνει και δεύτερη λωρίδα. Έτσι θα ευκολύνεται η κίνηση για...

Η εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στους αιώνες, είναι αποτέλεσμα των στόχων και των δράσεων της ανθρωπότητας, βάζοντας τον άνθρωπο στο κέντρο της έννοιας Πολιτισμός. Η ατομική και συλλογική καλλιέργεια των ανθρώπων, ήταν και είναι η αγάπη και η προσπάθεια εκείνων που πάντοτε φρόντιζαν και ενδιαφέρονταν για την εξέλιξη του πολιτισμού. Γι’ αυτούς τα οράματα που εμπνέουν τους δημιουργούς και ο καλλιτεχνικός...

Φίλε μου, θυμάσαι τα έθιμά μας; Κυριακή του Πάσχα ώρα έντεκα στη Μητρόπολη. Μετά ευχές στον Μητροπολίτη μας. Παίρναμε και το αυγό μας. Αυτό έμεινε! Δευτέρα μετά το Πάσχα στον Άγιο Νικόλαο αγοράς. Μια χρονιά στο δρόμο αισθανθήκαμε δυνατό σεισμό. Αλλά εμείς πήγαμε στην εκκλησία, λες και δεν συνέβηκε κάτι. Τρίτη στην Αγία Μαρίνα. Παρασκευή Ζωοδόχου Πηγής, όλοι με τα φαγητά μας, στην Περίβλεπτο....

Η Μεγάλη Εβδομάδα μας δείχνει το δρόμο της αναγέννησης της ελπίδας. Μας δείχνει το δρόμο να κερδίσουμε τον κάθε αγώνα, τους αγώνες με το χρόνο. Κάθε μέρα του Μεγαλοβδόμαδου έχει τις ομορφιές της. Όμως η Μεγάλη Παρασκευή είχε τα ιδιαίτερά της. Τα κορίτσια, με τα καλά τους στολίζουν τον Επιτάφιο και βοηθούν η μια την άλλη, ακόμη και αν έχουν μαλώσει. Έπειτα...

Τα κάλαντα του Λαζάρου άκουσαν το πρωί της Παρασκευής περιφερειάρχης και περιφερειακοί σύμβουλοι

Σταλμένο σε μένα, από τον Τάκη και όχι μόνο για μένα. “Σήκωσε τα λάβαρα μέσα σ’ αυτή την ομίχλη. Θα βγουν πολλά καλά κι ας είναι όλα γύρω σου μέσα σ’ αυτήν. Κι αν όλοι σου λένε μάζεψέ τα, πήγαινε κλάδεψε τα δέντρα σου, σκάλισε τον κήπο σου, κάτσε στη γωνιά σου, εσύ κράτα τα λάβαρα ψηλά, να τα βλέπουν όσοι...

Άνοιξη! Περπατώ, ανασαίνω, κοιτάζω γύρω μου και η καρδιά μου βροντοχτυπάει μέσα μου, σαν μηχανικό σφυρί. Όλα ζωντανεύουν, όλα ομορφαίνουν. Όλα φαίνονται φρέσκα και το καινούργιο πράσινο της Άνοιξης λαμπιρίζει στα χωράφια, στους κήπους, στα κλαδιά των δέντρων… Θέλω να τρέξω στην παραλία, μαζί με τα πουλιά, εκεί πιο πέρα με τα φύκια. Να χώσω τα πόδια μου στην άμμο και να...

Τον κάθε κανόνα ή προσταγή, μερικοί τον ακολουθούν. Μερικοί δεν μπορούν να προσδιορίσουν τρόπο, τρόπους να τον πραγματοποιήσουν, μια και κάθε τρόπος μπορεί να είναι συμβιβαστός με τον κανόνα. Στον κάθε κανόνα ή προσταγή ο κάθε ένας υπακούει ή αντιδρά, έτσι ή διαφορετικά. Ο ένας τον ερμηνεύει με έναν τρόπο και ο άλλος με άλλον! Ποιος όμως αποφασίζει για το...

Πάντοτε, σχεδόν κάθε μέρα, από κάπου αναχωρούμε και  κάπου φθάνουμε. Κάποιοι γίνονται περίγελο στα υποκριτικά ρεμβώδη μάτια μιας κάποιας κοινωνίας! Κάποιοι άλλοι βουλιάζουν στα έσχατα της ύπαρξής τους, βιώνοντας την απόλυτη μοναξιά και προδοσία, αναπολώντας εικόνες και καταστάσεις από το παρελθόν. Αν δεν αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος. Αν δεν μπορέσουμε να δούμε το είδωλό μας γυμνό στον καθρέφτη μας. Αν κάνουμε μετατόπιση...

Βλέπει κάποιος τις στρατιές των νεκρών, που μέρα με τη μέρα χαρτογραφούν την κανονικότητα; Βλέπει κάποιος το δράμα που ζει η χώρα και τον Γολγοθά χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων εντός και εκτός ΜΕΘ, εντός και εκτός νοσοκομείων, εντός λεωφορείων και εκτός εργασίας; Βλέπει κάποιος την τραγωδία εκείνων που χάνονται χωρίς να έχουν τη βοήθεια που τους πρέπει; Βλέπει κάποιος το άχθος της...

Αποκριές 198… Ο  Νίκος, ο Τάσος, η Ελισάβετ, ο Αλέξης, ο Κωσταντής, ο Κώστας, ο Γιώργος,  η Κατερίνα, η Μάρθα, η Γεωργία, ο Ηλίας, η Μαρία και η Πόπη, φτιάξαμε μια παρέα (όμιλο, μπουλούκι), κάτι ανάμεσα από Μπατίδους, “Πάρα πολύ μπατίδεψα, βγήκ’ απ’ το νισάφι η μάνα μου με καρτερεί κι εγώ είμαι στο σοκάκι “ και Καραμπέρηδες “Χαλασιά σ’ Καραμπεριά ,με τα γλέντια τα πολλά Χαλασιά...

Οι χιονονιφάδες είναι κρύσταλλοι πάγου  και σχηματίζονται καθώς τα σταγονίδια του νερού παγώνουν στην ατμόσφαιρα, όταν η θερμοκρασία είναι κοντά ή κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Συνδυάζονται περίπου εκατό χιλιάδες σταγονίδια και παράγουν μια νιφάδα, σε μισή ώρα περίπου! Μου αρέσουν οι χιονονιφάδες. Δε μου αρέσουν οι χιονοστιβάδες, οι χιονοθύελλες. Δε μου αρέσουν όσοι κλέβουν τις ζωές μας. Δε μου...

Σεληνιακό τοπίο γίνονται χώρες, από πολέμους, αρρώστιες, καιρικά φαινόμενα, πυρκαγιές, βαρβαρικές ορδές. Καμένη γη αφήνουν, το κάθε ένα ή πιο πολλά από αυτά και άλλα, στο πέρασμά τους! Οι πόλεις, οι κατοικημένες περιοχές… έρημες από το φόβο! Οι κοινωνίες παγωμένες από το οικονομικό αδιέξοδο. Η δημοκρατία πληγωμένη από τις βαθιές βολές που δέχεται, από τους εκτελεστές της εξουσίας. Τις ζωές των ανθρώπων, κάθε...

Όλα τα χρώματα είναι  ωραία. Το πράσινο της φύσης, της υγείας, της ηρεμίας. Το μπλε της ηρεμίας, της αρμονίας, της σταθερότητας, της λογικής. Κάθε χρώμα έχει το συμβολισμό του, τη δυναμική του. Όμως το κόκκινο είναι το χρώμα της έμπνευσης, του πάθους, της δράσης, της θέλησης για ζωή, της φωτιάς, του αίματος, της αγάπης. Αναδημιουργεί τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής. Το άσπρο με την...

Οι αλάνες του Κάστρου Η μνήμη όλο ζητάει ένα φως για να πιαστεί, να φτιάξει ένα ξέφωτο, να μείνει εκεί και να έρθουν και άλλοι, να δουν, να θυμηθούν, να ονειρευτούν. Οι θύμησες αρνούνται να γίνουν λησμοσύνη. Επιμένουν να γίνουν καρπός του αθώρητου, για μερικούς και θεατό για άλλους. Σε όλα τα παλιά Γιάννινα, σε κάθε γειτονιά τα παιδιά έβρισκαν ελεύθερους...