Tag: ΝΕΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Σταμάτησα και κοίταζα το κοριτσάκι και το αγοράκι. Δυο ζευγάρια μάτια κοίταζαν τα γλυκά που ήταν στη βιτρίνα του μαγαζιού. Κάτι έλεγαν, μα τα μάτια τους ήταν καρφωμένα στα γλυκά. Κάποιος τα κέρασε από ένα γλυκό. Τα δυο ζευγάρια μάτια έλαμπαν από χαρά, καθώς τον ευχαριστούσαν και χώρισαν οι δρόμοι τους. Είδα αγρυπνισμένα, όμορφα, έκπληκτα, αθώα, μάτια ζήτουλα και μάτια ερωτευμένου που...

Η πόλη μου έγινε μεγάλη. Τα αυτοκίνητα πολλά, συνωστισμός. Χάθηκαν οι αλάνες, οι αυλές έγιναν μικρές. Στις γειτονιές δεν ακούγονται οι χαρούμενες φωνές των παιδιών που έπαιζαν τα τόσα όμορφα παιχνίδια. Στις πόρτες των σπιτιών δεν κουβεντιάζουν οι νοικοκυρές. Οι καντάδες για τις όμορφες έσβησαν. Έφυγαν πολλοί που έκαναν όνειρα για την πόλη μας. Είχαν ιδέες για μια πόλη γεμάτη καρποφόρα...

Ο φίλος μου ο Μήτσος είναι απ’ αυτούς που αγαπούν τον ήλιο και στρέφουν το βλέμμα τους στον έναστρο ουρανό με θαυμασμό και απορία. Κοιτάζει την ασημένια ολοστρόγγυλη όψη του φεγγαριού και τραγουδά τις ομορφιές του κόσμου. Τραγουδά την ομορφιά του σύμπαντος και την απολυτότητα της αγάπης. Τρυπώνει στα όνειρα της ζήσης, αγωνίζεται για μια πιο όμορφη και δίκαια ανθρωπότητα. Διαβάζει, σκαλίζει...

Οι γραπτές παρατηρήσεις και η κριτική αποτελούν ένα μέσο για το τι  πρέπει να γίνει σε μια περιοχή, σ’ ένα χώρο, στην κοινωνία, … Κάποια πράγματα, κάποιοι άνθρωποι, σε κάνουν ν’ ασχοληθείς με καθημερινές καταστάσεις, μ’ ότι αγαπάς και ιδιαίτερα με την πόλη σου.    Μου αρέσουν όσοι δίνουν σημασία, ανιχνεύουν την ποιότητα  και έχουν την ικανότητα να επισημαίνουν και άρα αγαπούν όσα...

Κάθε κρίση γίνεται ευκαιρία για λίγους και «εκλεκτούς»! Το είδαμε στο ηλεκτρικό ρεύμα και σε τόσα άλλα. Είπαν- είπαν, ακούσαμε πολλά και τα αποτελέσματα; Είδαμε τα ολιγοπώλια ν’ ανεβάζουν κάθε τόσο την τιμή της κιλοβατώρας, των αγαθών. Δε μου αρέσουν τα πονηρά κόλπα τους. Χάσαμε ένα από τα αγαθά που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα. Μας έμεινε το αγαθό που λέγεται νερό; Βλέπω στις εφημερίδες...

­Προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται με τους ανθρώπους που συναντώ, με όσους επικοινωνώ, με την ελληνική κοινωνία. Προσπαθώ να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο καθένας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει καταστάσεις και αντιδρά σε ό,τι γίνεται στην κοινωνία μας, στο κόσμο. Τους ρωτώ για την ανεξιχνίαστη δολοφονία του δημοσιογράφου, και τις διώξεις της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Ψάχνω...

Το να μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά δεν υπήρξε καθόλου ιστορικά αυτονόητο. Η πρόσβαση στη γνώση για τις λαϊκές τάξεις, όπως και για τις κοπέλες, υπήρξε αποτέλεσμα πολύ σκληρών αγώνων. Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινά, προτείνονται πολλά μα λείπουν πολλά. Λείπουν οι καλά οργανωμένες και εμπλουτισμένες βιβλιοθήκες. Σε αυτές οι μαθητές μπορούν να βρουν χώρο για να μελετήσουν τα μαθήματά τους, μια πολυτέλεια...

Μου αρέσουν οι άνθρωποι και τους θεωρώ μακάριους που δεν τους μόλυνε η περηφάνια και η πλεονεξία, γιατί αυτοί μπορούν να δανείσουν ευτυχία σε όσους έχουν την καλή διάθεση να δέχονται τέτοια δάνεια ακόμη και στους άρχοντες. Υπάρχουν και άλλοι που φωνάζουν, κάνουν φασαρίες. Αυτοί είναι και οι άλλοι δεν είναι παρά, ένα τίποτε. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που περνάνε τη...

Ένα από τα πολλά που έχει ο κάθε δάσκαλος είναι η δίψα του να μάθουν οι μαθητές του, όσο γίνεται πιο πολλά και χρήσιμα. Να μην πάει χαμένη η παιδική τους ηλικία και πάνω απ’ όλα να μην τους την κλέψουν. Να μείνουν μακριά από το αιματοβαμμένο παρελθόν που φοράει κουκούλα, τεντώνει το δάχτυλο, δείχνει ανθρώπους και αφαιρεί ζωές. Μακριά από...

Υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι, σαν κι εμένα, που αυξήσεις ακούνε και αυξήσεις δε βλέπουν. Το σίγουρο είναι πως κάθε λίγο και λιγάκι η σύνταξη που παίρνω όλο και κατηφορίζει μιας και οι τιμές των προϊόντων, των αγαθών, όλο και ανηφορίζουν. Μια υπόκωφη βοή που ανεβαίνει από τα έγκατα της γης, θυμίζει το πόσο αδικούνται οι συνταξιούχοι. Δε μου αρέσουν τα έκτακτα επιδόματα επιβίωσης,...

Αργό να ’ναι το κατέβασμα να συνηθίσει η μύτη μας τη βρώμα Δάντης Αλιγκέρι (Κόλαση-Καθαρτήρι-Παράδεισος) Πήραμε τη μεγάλη κατηφόρα για την υγεία των ανθρώπων της όμορφης χώρας μας; Θα μας κάνουν να βλέπουμε, μόνο στα όνειρά μας την αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν υγεία; Μας πάνε στον γκρεμό της ακρίβειας; Μας σπρώχνουν μακριά από την αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν παιδεία; Μας επιβάλουν να χρησιμοποιούμε το...

Οι αγώνες στίβου, πάντοτε με συναρπάζουν. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες με μαγεύουν. Μόνο όταν ένα κανάλι δείχνει αγώνες στίβου και μόνο τότε είμαι κολλημένος στην οθόνη κάποιας τηλεόρασης. Η μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων για μένα είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που θέλω να μου κάνουν! Προσέχω όλους τους αθλητές από τους προκριματικούς έως και τους τελικούς. Θαυμάζω όλους τους αθλητές. Βέβαια οι έξι...

Οι παιδικές αναμνήσεις δεν λησμονιούνται και ακολουθούν το δρόμο της καρδιάς. Καλοκαίρι μ’ αγκαλιάζει η θάλασσα. Όμως εκείνο το αγκάλιασμα της Παμβώτιδας είναι πιο στοργικό, είναι σαν το χάδι στην αγκαλιά της μάνας. Κολυμπούσα στα όμορφα γλυκά νερά της και όταν διψούσα βούταγα και έπινα. Το να βλέπεις το φεγγάρι από την παραλία της Παμβώτιδας είναι πιο μαγευτικό, απ’ όπως το βλέπεις από...

Δεν Ξεχνώ! Δεν ξεχνώ το Σάββατο 20-Ιουλίου-1974. Δεν ξεχνώ την από χρόνια πριν, προετοιμασία της γειτονικής χώρας για την εισβολή με πραξικόπημα στην Κύπρο και τα θλιβερά γεγονότα που ακολούθησαν. Μήπως πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά; Πραξικοπήματα, βρήκαν την άμυνα της Κύπρου σε κακή κατάσταση και το ηθικό των Κυπρίων πεσμένο. Ο εισβολέας δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά. Η διεθνής υποστήριξη ήταν ανύπαρκτη. Μήπως...

Ο ήλιος τραβούσε το δρόμο του και οι μέρες του ταξιδιού με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λακκωμάτων σώθηκαν. Είχαμε συμμετάσχει στο φεστιβάλ στο Μοντεκαντίνι Τέρμε στην Τοσκάνη (Ιταλία). Ένα πάρα πολύ ωραίο φεστιβάλ. Οι χορευτικές συναντήσεις είναι από τα πιοτά που δροσίζουν την καρδιά μου. Βέβαια κάθε θνητός πρέπει να έχει ένα λιμάνι, εκείνο που πάει και αράζει κάθε βράδυ....

Είναι παράξενο κάποιους να τους συμφέρει ο πόλεμος. Και απαράδεκτο να ρίχνονται τεράστια κεφάλαια στην πολεμική βιομηχανία. Αντί να ρίχνονται χρήματα για το κλίμα, για όσους πεινάνε, για όσους διψάνε, για τη δημόσια και δωρεάν υγεία, τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για την κοινωνική πρόνοια, για την τόνωση της ζήτησης, για χαρούμενη και ανέμελη ζήση, ρίχνονται δισεκατομμύρια στην πολεμική βιομηχανία και μετά...

«…Γιατί τόσο πολύ τιμάς αυτή την εκμαυλιστική αδικία, την εξουσία; Γιατί τόση λατρεία; Και πού είναι η δικαιοσύνη τότε; Τόσο σπουδαίο θεωρείς το θαυμασμό των άλλων; Ένα τίποτα είναι. Ή θέλεις να μοχθείς για να στοιβάζεις αγαθά; Τι σημαίνουν τα πολλά; Είναι μα λέξη κενή. Οι φρόνιμοι ικανοποιούνται με όσα τους αρκούν. Δεν είναι ιδιοκτησία μας τα πλούτη». Ευριπίδη Φοίνισσαι. Ποιόν...

Ο κάδος ήταν άδειος. Ένας νεαρός και μια ομορφιά κουβαλούσαν μια σακούλα με σκουπίδια και μερικά χαρτόνια. Τα άφησαν έξω από τον κάδο και έφευγαν! Έξω από τον κάδο ήταν και αρκετά άλλα χαρτόνια. Δυο λεβέντες έριξαν μια ματιά στον νεαρό και την ομορφιά και άρχισαν να ρίχνουν στον κάδο ό,τι ήταν έξω από αυτόν! Πήγα να βοηθήσω. Άσε μου είπαν...

Καταλαβαίνω και άρα μπορώ να ελπίζω, μέσα στην απελπισία, την ακρίβεια, την αδικία που ορμάνε καταπάνω μου; Κατανοώ το τι έρχεται στην υγεία, την παιδεία, στην καθημερινότητα; Καταλαβαίνω ότι η Γη τρέμει και εγώ οφείλω να αισθανθώ το τρέμουλο; Κατανοώ το τρέμουλο του φύλλου τα μεσάνυχτα, τη στιγμή που παιδιά δολοφονούνται; Το αίμα ανθρώπων χύνεται και εγώ μπορώ και ζω! Φαντάζομαι τα κενοτάφια και...

Ένα δέντρο (σύμβολο ζωής), ένα σπίτι (σύμβολο ασφάλειας), ένας δρόμος (σύμβολο ελευθερίας), ένα ποδήλατο (σύμβολο φυγής), ένα μολύβι (σύμβολο καταγραφής του ονείρου), ένα φιλί (σύμβολο του υπάρχω-υπάρχεις), μια χώρα (σύμβολο του κάπου ανήκω). Όλα ωραία, όλα όμορφα, μα πάνω απ’ όλα η αγάπη! Αγαπώ τη χώρα μου, προσπαθώ οι κάτοικοί της να ζουν, να τραγουδούν, να είναι ευτυχισμένοι. Να μην υπάρχει...