Δεκάδες τα αγάλματα, οι προτομές και οι ανδριάντες στην πόλη. Δεν βγάζεις και άκρη πού είναι τι και ποιος είναι πού. Λείπουν και ταμπέλες και ονόματα και επεξηγήσεις. Άσε που ειδικά στο κέντρο πέφτεις πάνω σε μνημείο ανά μερικές δεκάδες μέτρα.
Δεν είναι κακό, το αντίθετο. Τα μνημεία και οι προτομές είναι αφορμές για σκέψη, ερεθίσματα για τη σηματοδότηση του τόπου και νοηματοδότηση της μνήμης. Αλλά είναι δύσκολη υπόθεση όλο αυτό. Άλλωστε, με τον καιρό χάνουμε το ενδιαφέρον μας, δεν παρατηρούμε εύκολα το χώρο γύρω μας, έχουμε και έγνοιες και δικές μας προτεραιότητες.
Και στις μέρες μας ζητάει χώρο και η μοντέρνα τέχνη και τα γλυπτά και οι παρεμβάσεις που προτείνουν ένα αισθητικό παράδειγμα και όχι ένα ιστορικό γεγονός ή πρόσωπο. Συνήθως αντιδρούμε πιο εύκολα στην τέχνη, ίσως γιατί μοιάζει πιο εύκολα να διατυπώσουμε μία προσωπική άποψη.
Παρ’ όλα αυτά όλα αυτά τα σημάδια πάνω στην πόλη, μοιάζει να απαιτούν μία άλλη σχέση με τον πολίτη για να ανανεώνουν τη λειτουργική τους σημασία. Είναι ένα ερώτημα όμως το πώς θα το πετύχουν…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
