Εκείνο το «τελευταίο μίλι» που έλεγαν από την κυβέρνηση την άνοιξη, κανείς δεν το πίστευε βέβαια αυτολεξεί. Όμως δημιουργούσε ένα κλίμα, μια προσδοκία. Έλεγες θα κάνω το εμβόλιο, θα ανοίξουν για όλους οι πλατφόρμες και θα αλλάξει το κλίμα. Και δεν είναι ότι δεν άλλαξε τελικά, γιατί ήρθε η παραλλαγή Δ και μας άλλαξε τα φώτα γενικώς. Είναι που νιώθαμε ότι φτάσαμε ως το τέλος, αλλά το τέλος δεν ήρθε ποτέ.
Αυτό το αίσθημα ότι έκανες το καθήκον σου με το εμβόλιο, ότι είσαι και προστατευμένος άρα μπορείς να χαλαρώσεις, αλλά τελικά δεν είσαι, είσαι ευάλωτος κι εσύ και όλος ο κόσμος.
Μία αίσθηση ανακούφισης που μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε κατάσταση επαγρύπνησης και ανασφάλεια. Εκρηκτικό μείγμα.
Γιατί η επιστροφή στην κανονικότητα δεν είναι απλώς να κάνεις ό,τι έκανες και πριν, αλλά να το κάνεις μέσα σε ένα πλαίσιο που να μπορείς να το ελέγξεις σε ένα βαθμό, με ασφάλεια έστω και ανεκτή υπό προϋποθέσεις. Αν καλείσαι να δρας όπως το 2019, αλλά χωρίς και τις ίδιες συνθήκες, τότε η ένταση ανεβαίνει και η κατάσταση γίνεται χειρότερη από εκείνην με τον φόβο να μην κολλήσεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
