Ήταν λογικό για την κυβέρνηση να οδηγηθεί σε πιο σκληρούς περιορισμούς για τους ανεμβολίαστους. Η βασική της γραμμή από πέρυσι ήδη ήταν το εμβόλιο και αυτό δεν άλλαξε όλο αυτό το διάστημα. Μπορεί να ζύγισε λίγο τις προηγούμενες ημέρες τις επιπτώσεις στην κοινή γνώμη μίας ανακοίνωσης με περισσότερους αποκλεισμούς, αλλά τελικά κρίθηκε ότι το 60% των εμβολιασμένων είναι ένα κοινό που ακούει περισσότερο το τι κάνει η κυβέρνηση παρά το υπόλοιπο 40% που δεν κάνει το εμβόλιο.
Το πολιτικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε αυτή τη φάση σε πολλές χώρες της Ευρώπης είναι ακριβώς αυτή η τάση αδιαφορίας ενός μεγάλου ποσοστού πληθυσμού στο κάλεσμα για εμβολιασμό. Κι όταν η διασπορά είναι τόσο μεγάλη, η επιλογή να περιοριστούν οι μετακινήσεις έρχεται εύλογα.
Το θέμα όμως που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι και οι αδυναμίες του συστήματος Υγείας που δείχνει ότι ήδη δοκιμάζονται. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι το προσωπικό των νοσοκομείων βρίσκεται σε πρωτοφανή κατάσταση ετοιμότητας εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο. Πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι; Για αυτό και χρειάστηκε ο πρωθυπουργός να κάνει χτες ειδικές αναφορές στην ενίσχυση του συστήματος.
Θα αποδώσουν άραγε οι νέοι περιορισμοί στις μετακινήσεις των ανεμβολίαστων; Ως ένα βαθμό θα λειτουργήσουν αφού πρόκειται στην ουσία για ένα ιδιότυπο lockdown. Και είναι βέβαιο ότι θα κρατήσουν καιρό τα νέα μέτρα, τουλάχιστο όσο να αυξηθούν οι εμβολιασμοί.
Με τους εμβολιασμούς υπάρχει πρόβλημα βασικό όμως. Και υπάρχει, γιατί δεν λειτουργούν με απαγορεύσεις, αλλά με πειθώ. Ακόμα πολλοί δεν πείθονται. Θα πεισθούν μπροστά στους νέους περιορισμούς; Η εμπειρία των τελευταίων εβδομάδων, λέει ότι κάτι θα γίνει. Όμως ακόμα απέχουμε πολύ από το να προχωρήσει μόνος ο πολίτης και να πάει στο εμβολιαστικό κέντρο αν δεν το έκανε τόσο καιρό πριν.
Οπότε ξαναγυρνάμε στο αρχικό πρόβλημα: Γιατί δεν εμβολιάζονται το 80 και το 90% των Ελλήνων όπως σε άλλες χώρες; Και τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους που αρρωσταίνουν και φτάνουν με βαριά συμπτώματα στα νοσοκομεία…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
