Η όλη συζήτηση για την αξιοποίηση του παλιού Πανεπιστημίου πρέπει κάποια στιγμή να λήξει.
Το θέμα του ιδιοκτησιακού στην ουσία δεν υφίσταται πλέον και αυτό που λείπει φανερά, είναι ένα οργανωμένο σχέδιο για τις μελλοντικές του χρήσεις, Ιδέες υπάρχουν πολλές στο τραπέζι, οφείλουν οι τοπικές αρχές να τις οργανώσουν σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να παρουσιαστεί στην κυβέρνηση και να αναζητήσει χρηματοδοτικούς πόρους.
Προσωπική μου θέση είναι ότι το κτίριο αυτό προσφέρεται για τη δημιουργία ενός πολυδύναμου χώρου που θα ικανοποιεί περισσότερες από μία ανάγκες. Στην πράξη μπορούν να γίνουν όλα όσα έχουν προταθεί πλην ελαχίστων. Μπορούν να γίνουν γραφεία υπηρεσιών που να συνυπάρχουν όμως με ένα κέλυφος για πρωτότυπες καλλιτεχνικές δράσεις και καινοτομία, όπως και μία μεγάλη αίθουσα εκθέσεων και εκδηλώσεων. Ο συνδυασμός των προτάσεων αυτών έχει ως βασική στόχευση και ένα βιώσιμο εργαλείο συντήρησης του κτιρίου και στο μέλλον που προϋποθέτει τη συνεργασία πολλών τοπικών αρχών (Δήμος, Περιφέρεια, Πανεπιστήμιο κα) οι οποίες θα μπορούν προοπτικά να υλοποιούν και ευρωπαϊκά προγράμματα ενισχύοντας τη δημόσια χρηματοδότηση και προσελκύοντας και ιδιώτες.
Το κρίσιμο στην πρόταση αυτή είναι η ανοιχτότητα. Να είναι ένα κτίριο ανοιχτό στους πάντες και στις πιο σύγχρονες ιδέες και αντιλήψεις που τρέχουν σήμερα στην Ευρώπη. Θέλουμε ένα κτίριο γεμάτο ζωή, νεανικότητα και δημιουργία. Αλλιώς, αν είναι να το κλείσουμε για πέντε γραφεία και μερικές λογικές του παρελθόντος περί ιδιοκτησίας, ας μην το κάνουμε καθόλου. Στο κάτω κάτω, αν δεν μπορούμε να το λειτουργήσουμε με έναν νέο τρόπο, ας το γκρεμίσουμε ώστε να μην συκοφαντείται άλλο και η πινακίδα που φέρει.
