Αφού κανείς μας λέει δεν εξαιρείται από τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, θα ήταν εν δυνάμει εφικτό να μας παρακολουθούν και όλους. Αλλά τι θα μάθεις περισσότερο από τα τηλέφωνα των ανθρώπων; Τι σοβαρό λέμε κάθε μέρα που αξίζει τον κόπο να ακουστεί; Κανά κουτσομπολιό, ποιος αγόρασε ένα οικόπεδο στο χωριό, πώς πάνε τα παιδιά στο σχολείο… τέτοια.
Και προφανώς οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας θα ερευνήσουν υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος και εθνικής ασφάλειας, πάντα μέσα σε ένα δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο.
Όλοι οι υπόλοιποι, όμως λέμε τα δικά μας στο τηλέφωνο. Κι αυτό που θέλω να πω με την εισαγωγή αυτή είναι ότι ο προφορικός λόγος είναι από μόνος του ρευστός, χαλαρός, φορέας πολυσήμαντων νοημάτων. Μόνο από τον τόνο της φωνής πολλές φορές μπορεί να καταλάβεις ότι κάποιος σαρκάζει ή εννοεί άλλο από αυτό που λέει.
Αλλού είναι το πρόβλημα πια στον κόσμο μας. Όχι ότι μιλάμε, αλλά ότι πάμε και τα γράφουμε. Έχουμε πια τους προσωπικούς μας χώρους για αναρτήσεις στις διάφορες πλατφόρμες και γράφουμε απόψεις, ειδήσεις κλπ. Και άλλοι τα διαβάζουν και λένε μετά «μα, το διάβασα κάπου στο ίντερνετ». Και είναι σαν να λένε ότι είναι έγκυρο ακριβώς επειδή το διάβασαν χωρίς κανένα άλλο φίλτρο ή έλεγχο. Κάπως έτσι καταλήξαμε ότι «μας ψεκάζουν με γραμμές στον ουρανό» που ήταν της μόδας πριν από μερικά χρόνια.
Οπότε μάλλον ας λέμε ό,τι θέλουμε στα τηλέφωνα, γιατί πρέπει να εκφραζόμαστε και να νιώθουμε χαλαροί στην επικοινωνία μας. Αλλά ας προσέχουμε τι γράφουμε και τι διαβάζουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
