Οι θύμησες απόμακρες, θύμησες από πριν λίγα χρόνια, τωρινές, εγκλωβισμένες ή ελεύθερες σε διάφανα όνειρα, διαψεύδουν ή επικυρώνουν ό,τι αποκομίσαμε από τις εμπειρίες μας.
Όλα τρέχουν. Σε έναν κόσμο όπου οι μικρές και όχι μόνο καθημερινές γεωπολιτικές, κλιματικές βεβαιότητες και ισορροπίες ανατρέπονται, οι τέχνες, και ιδικά το τραγούδι, μας βοηθούν να κρατήσουμε τα συλλογικά οράματά μας και τα προσωπικά μας όνειρα.
Το περασμένο Σαββάτο οι Ρεμπετόφιλοι Ιωαννίνων και ο σύλλογος Το Κάστρο μας κάλεσαν σε έναν κόσμο των ονείρων, για να ξεδιπλώσουμε πτυχές και ψηφίδες του εσωτερικού μας χώρου, για τη συναισθηματική μας ευφορία. Σε έναν σύμμαχο του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στις αντιξοότητες και τις προκλήσεις της εποχής και σαν βάλσαμο στο διαβατήριο της ζωής μας.
Με γλυκά τραγούδια και λουλούδια, περιδιαβήκαμε τους δρόμους του Κάστρου και στη συνέχεια στο 9ο Δημοτικό Σχολείο, τραγουδήσαμε και χορέψαμε.
Η καλλιτεχνική δημιουργία από πάντα αποτέλεσε διέξοδο από τα κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά αδιέξοδα.
Η μουσική και το τραγούδι μιλάνε για την παντοτινή πάλη του φωτός και της ζωής, με το σκοτάδι και το τέλος της ζωής.
Όμορφη μέρα με χαρές. Αξέχαστη βραδιά!
Γιώργος Μακρίδης
