Μένει να φανεί εάν ο στόχος της βρετανικής πλευράς είναι η δημιουργία κλίματος ή εάν επίκειται κάποια (μονομερής) ανακοίνωση
Από τη «συμφωνία» του Bloomberg για εκ περιτροπής δανεισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα μέχρι τα «συγχαρητήρια» των Times στον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου για τη συμβιβαστική λύση του «δανεισμού αορίστου χρόνου» (open ended loan) και την προειδοποίηση της χθεσινής Telegraph ότι για τα Μάρμαρα δεν αποφασίζει μόνος του ο Τζορτζ Οσμπορν αλλά το βρετανικό Κοινοβούλιο, πέρασε μια εβδομάδα με μπαράζ δημοσιευμάτων του βρετανικού, κυρίως, Τύπου, που φούντωσε τη συζήτηση γύρω από το θέμα, η οποία, όπως συμβαίνει συνήθως, εξόκειλε σε μια προεκλογικού τύπου αντιπαράθεση στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Χθες, ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την ενημέρωση της Βουλής για την υπόθεση της διεκδίκησης των Γλυπτών και έκανε λόγο για δημοσιεύματα που περιγράφουν με θολό τρόπο τα σημεία μιας συμφωνίας με «άκρως επικίνδυνες λύσεις για τα συμφέροντα της χώρας». Νωρίτερα, το υπουργείο Πολιτισμού σε δική του ανακοίνωση καλούσε την αξιωματική αντιπολίτευση να αφήσει στην άκρη τους «μικροκομματικούς υπολογισμούς». «Για κάποιους, πρώτος στόχος είναι η φθορά της κυβέρνησης, ακόμη και με ψέματα, αδιαφορώντας αν κάνουν ζημιά στη χώρα», σημείωνε το ΥΠΠΟΑ.
Στην ίδια ανακοίνωση το ΥΠΠΟΑ επαναλάμβανε την πάγια ελληνική θέση· ότι δεν αναγνωρίζει στο Βρετανικό Μουσείο τη νομή, κατοχή και κυριότητα των Γλυπτών, «καθώς αποτελούν προϊόν κλοπής». Η μη αναγνώριση των παραπάνω σημαίνει επίσης ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με όρους «δανεισμού» των Μαρμάρων.
Σημείωνε όμως και κάτι άλλο· υπενθύμιζε τρία γεγονότα που κατά το υπουργείο αποδεικνύουν την προσήλωση της κυβέρνησης στον στόχο της επανένωσης των Μαρμάρων: την απόφαση της UNESCO τον Σεπτέμβριο του 2021, την οριστική (sine die) επανένωση του θραύσματος Fagan, τη μεταστροφή και τη στήριξη του ελληνικού αιτήματος από τη διεθνή κοινή γνώμη.
Μια ερμηνεία των παραπάνω θα σήμαινε ότι η όποια συμφωνία συναφθεί θα πρέπει στο τέλος της ημέρας να είναι διακρατική (όπως ζήτησε η UNESCO), να μην εμπεριέχει ορολογία περί δανεισμού (όπως συνέβη με το θραύσμα Fagan) και να ικανοποιεί το θυμικό της κοινής γνώμης ώστε να «αποσυμφορηθεί» η πίεση που ασκείται διεθνώς.
Εχει ενδιαφέρον πάντως ότι το Μουσείο Ακρόπολης έσπευσε να διαψεύσει την εμπλοκή του σε οποιαδήποτε συμφωνία με το Βρετανικό Μουσείο (Bloomberg), ενώ το ΥΠΠΟΑ προτίμησε να διαψεύσει μέσω διαρροών τα πρώτα δημοσιεύματα, τα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ μιλούσαν για (διαφορετικές) συμφωνίες δανεισμού.
Οι πηγές της «Κ» στο υπουργείο Πολιτισμού επέμεναν ότι μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος μέσα στο ισχύον νομικό πλαίσιο του Βρετανικού Μουσείου και ότι η όποια συμφωνία θα γίνει με τη βρετανική κυβέρνηση. Γνώστες της υπόθεσης, ωστόσο, λένε πως ακόμη και το μπαράζ δημοσιευμάτων δείχνει την πίεση που νιώθει η βρετανική πλευρά τούς τελευταίους μήνες.
Η δημόσια παραδοχή, δε, του Βρετανικού Μουσείου ότι βρίσκεται σε «εποικοδομητικές συζητήσεις» με την Ελλάδα και ότι αναζητεί μια «νέα συνεργασία για τον Παρθενώνα» είναι ενδεικτική του κλίματος που έχει δημιουργηθεί.
Στο «σκάκι» των Γλυπτών η κίνηση γίνεται ακόμη από την πλευρά των Βρετανών και σύντομα θα φανεί εάν ο στόχος της είναι η δημιουργία κλίματος ή εάν επίκειται κάποια (μονομερής) ανακοίνωση, οπότε και το παιχνίδι θα αλλάξει «σκακιέρα».
Πάντως, πηγές του ΥΠΠΟΑ λένε στην «Κ» ότι πριν απ’ όλα η Ελλάδα θα υποδεχθεί τα τρία θραύσματα του Παρθενώνα από το Βατικανό.
