Το ντιμπέιτ της Τετάρτης συζητήθηκε τελικά από τον κόσμο ενώ αποτέλεσε και θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης κυρίως των τριών μεγαλύτερων κομμάτων. Οπότε θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι επιτέλεσε τον σκοπό του σε έναν βαθμό.
Γνωρίζουμε και από την παλιότερη εμπειρία, ότι ως τηλεοπτικό προϊόν δεν είναι πάντα ελκυστικό, ή μάλλον τις λιγότερες φορές προκαλεί το ενδιαφέρον. Κυρίως γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί προσπαθούν να μειώσουν τα λάθη τους, φοβούμενοι μια άσκοπη έκθεση, οπότε προσαρμόζουν έτσι τον λόγο τους που περισσότερο συμβολική είναι η παρέμβασή τους παρά καινοφανή και ουσιαστική.
Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που έγινε κατορθωτό είναι αφενός να έχουμε μία παρουσίαση κάποιων βασικών θέσεων από τους αρχηγούς και αφετέρου να δημιουργηθούν και κάποια θέματα όπως με τις υποκλοπές. Επίσης έγιναν αντιληπτές κάποιες γενικές γραμμές που έχουν τα κόμματα.
Προφανώς οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί των κομμάτων θα δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε η ανάγνωση του ντιμπέιτ να τους ευνοεί, δημιουργώντας παράλληλα εντυπώσεις που μπορεί να διατηρηθούν στο προσκήνιο για ένα δύο 24ωρα. Είναι μέρος του προεκλογικού παιχνιδιού και αυτό.
Ας κρατήσουμε το ότι πολύς κόσμος που ως τώρα δεν είχε και πολύ επαφή με την προεκλογική κίνηση, μπόρεσε να ακούσει κάποιες συμπυκνωμένες θέσεις σε σύντομο χρόνο. Είναι και αυτό ένα κέρδος.
Φάνηκε επίσης η γενική στόχευση του Κ.Μητσοτάκη να παίρνει αποστάσεις από τις κινήσεις της αντιπολίτευσης, όπως και αυτήν του Αλ.Τσίπρα να προσπαθεί να ηγεμονεύσει στο προοδευτικό μέτωπο. Ανάλογα και τα μικρότερα κόμματα οριοθέτησαν τους χώρους τους και ειδικά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης έδειξε ότι θέλει να διατηρήσει τη σημαντική θέση του έναντι των δύο άλλων μεγαλύτερων κομμάτων.
Προφανώς το ντιμπέιτ είχε περισσότερα προβλήματα από όσα καλά έφερε. Όλη αυτή η αυστηρά ελεγχόμενη συζήτηση όπως την επέβαλαν οι κανόνες που αποφάσισαν τα ίδια τα κόμματα, έδειξε ότι δεν άφησε την αυθόρμητη κίνηση των πολιτικών ιδεών να αναπτυχθεί. Επίσης και οι δημοσιογράφοι δεν κινήθηκαν σε πιο αχαρτογράφητα νερά όπως θα μπορούσε να είναι το θέμα της έμφυλης βίας και το metoo που απασχολεί πολύ την κοινή γνώμη.
Αλλά αυτά είναι παρατηρήσεις πάνω σε ένα έτσι κι αλλιώς δύσκολο πεδίο που δημιουργεί ένας προεκλογικός αγώνας ο οποίος μοιάζει πολύ κουμπωμένος και πολύ οριοθετημένος από τις κομματικές ηγεσίες. Όλοι προσέχουν μην κάνουν λάθη και όλα τα κόμματα μοιάζει να έχουν στόχο μόνο την επιρροή και την αύξηση του ποσοστού τους. Με τον διάλογο και τη ζύμωση μεταξύ των πολιτών να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Μπορεί έτσι να γίνονται πια οι προεκλογικές μάχες σε όλον τον κόσμο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνουν και καλύτερα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
