Η έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση που φιλοξενεί από χτες η πόλη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός. Στο είδος της, δε έχει και μοναδικά χαρακτηριστικά με διεθνή απήχηση.
Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μία τέτοια ευκαιρία για την πόλη ώστε να δημιουργήσει ακόμα σημαντικότερα γεγονότα στο μέλλον και να δώσει ώθηση στη δημιουργική της πλευρά;
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που τα Γιάννενα βρίσκονται μπροστά σε σημαντικές ευκαιρίες τηρουμένων των αναλογιών. Και η εμπειρία δείχνει ότι δεν τις αξιοποίησε όλες και επαρκώς.
Θα βλέπαμε δύο προβλήματα.
Το πρώτο είναι ότι δεν υπάρχει συνέχεια στις πολιτικές πολιτισμού, υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα στις τοπικές Αρχές. Αλλάζουν ανάλογα με την εκάστοτε δημοτική αρχή, ενώ δεν υπάρχουν ομάδες και θεσμικοί φορείς και δομές που να εργάζονται διαχρονικά και να μπορούν να βλέπουν την εφαρμογή της δουλειάς τους. Επίσης δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας, αλλά και ανάδειξης άξιων και αρίστων στην τοπική πολιτική σκηνή. Κατά συνέπεια, το όποιο έργο που παρουσιάζεται στον πολιτισμό ακόμα κι όταν είναι αξιόλογο, δεν παύει να είναι αποσπασματικό. Και κάτι ακόμα: Τις περισσότερες φορές το έργο, η δημιουργία και η πολιτική του πολιτισμού χάνει στην επικοινωνία, επί της ουσίας, δεν παρουσιάζεται με έναν ορθό τρόπο και με περιεχόμενο ώστε να βρίσκει επαφή σε διάρκεια με το κοινό. Είναι ένα σύνολο εκδηλώσεων και μόνο.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ένας εγγενής συντηρητισμός της πόλης με χαρακτηριστικά επαρχιωτισμού. Πολλή τοπικότητα, εκδηλώσεις κυρίως για τα παλιά κλέη, περιορισμός σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που έχουν πρόσβαση στην τοπική εξουσία, ελάχιστη ενημέρωση για το ευρύτερο γίγνεσθαι, επιφανειακότητα Για αυτό και πολλοί νέοι δημιουργοί φεύγουν από την πόλη και όσοι μένουν παλεύουν συχνά με όλες τους τις δυνάμεις για να περάσουν τα εμπόδια και τις περισσότερες φορές χωρίς βοήθειες από τις τοπικές αρχές.
Και τα δύο προβλήματα πάντως λύνονται. Πόλεις που έχουν θεσμούς και φεστιβάλ σε διάρκεια θα μπορούσαν να δώσουν εφαρμοσμένες λύσεις, το Πανεπιστήμιο έχει δυνατότητες για συνεργασίες και είναι εύκολο πια να συναντήσεις και να συνεργαστείς με τους καλύτερους και από όλη τη χώρα και από όλη την Ευρώπη. Θέλει όμως πολιτική βούληση και μακροχρόνιο σχέδιο.
Μέχρι τότε πάντως ας βρούμε την επαφή με τα Πλάσματα του παραλιμνίου.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
