Τις μέρες της άδειας ανάρτησα μία φωτογραφία με τα βιβλία που κουβαλούσα μαζί μου. Τέσσερα τον αριθμό. Κάποιοι με ρώτησαν αν τα διάβασα. Όπως με ρωτάνε αν έχω διαβάσει και όσα έχω στις βιβλιοθήκες του σπιτιού.
Δεν γίνεται φυσικά να διαβάζουμε τα πάντα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα, στον χρόνο. Ποιος έχει πια χρόνο να διαβάζει; Κι ακόμα κι αν υπάρχει ελεύθερος μετρημένος χρόνος αυτός δεν διατίθεται κιόλας. Γιατί εμπεριέχει μέσα του ή από πάνω του ελεγκτικά ένα σύνολο από έγνοιες, αναστολές, παρασπονδίες και υποχωρήσεις. Πόσες φορές δεν περιτριγυρίζεις μια σελίδα και δεν την τελειώνεις ποτέ.
Στις διακοπές δεν διάβασα τα τέσσερα βιβλία που είχα μαζί μου. Αν και διάβασα μερικές εκατοντάδες άρθρα, κάποια με χιλιάδες λέξεις και ανοίχτηκα για λίγο και σε θέματα που δεν προλάβαινα άλλες φορές. Όταν έχεις την αίσθηση του χρόνου που διαρκεί τολμάς και κάτι παραπάνω.
Αλλά με τα βιβλία που είχα μαζί μου και τα κουβαλούσα ακόμα και στη θάλασσα πέρα δώθε, άνοιξα έναν λογαριασμό. Και μπήκα και λίγο παρακάτω από την αρχή τους που αρχή λογίζεται μετά την 100η σελίδα. Κι έκανα και κάτι υπογραμμίσεις με μολύβι που σημαίνουν όλα αυτά ότι θα τα διαβάσω τελικά. Και είναι αυτές οι μικρές δεσμεύσεις που μας κρατάνε και για την φάση μετά το καλοκαίρι.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
