Δύο βασικές παραδοχές μετά και την εμπειρία ενός τετραήμερου που κινηθήκαμε μέσα και έξω από την πόλη και σε χωριά του νομού Ιωαννίνων.
Παραδοχή πρώτη: Όσο κι αν γεμίζουν τα χωριά από τους απόδημους και όσους επιδιώκουν τη συνάντηση με την οικογένεια και φίλους, η συνολική εικόνα της ερήμωσης των χωριών μας δεν αλλάζει. Βλέπεις ωραία και καλοφτιαγμένα σπίτια που είτε δεν ανοίγουν καθόλου είτε ανοίγουν μόνο για λίγες μέρες. Το πρόβλημα είναι τόσο έκδηλο πια που δεν χρειάζεται καν να το συζητάμε άλλο με αυτούς τους όρους. Η συζήτηση μπορεί και πρέπει να ανοίξει αλλά με άλλους όρους πια. Και οι όροι αυτοί περνάνε μέσα από διαφορετικά πλαίσια, μέσα από ειδικά προγράμματα που πρέπει να μελετηθούν και να αναπτυχθούν σε κάθε περιοχή χωριστά. Πρόγραμμα για την Κόνιτσα, για τα Τζουμέρκα, για το Πωγώνι, με μελέτες, κοστολόγια και ιεράρχηση έργων που πρέπει να γίνουν μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Αν δεν μετατραπεί η ανάπτυξη της περιφερειακής Ελλάδας σε επιχειρησιακό σχέδιο, δεν θα αλλάξει τίποτα. Και έπρεπε ήδη να έχουν προχωρήσει η Πολιτεία, οι περιφέρειες και οι δήμοι. Άλλες εξαγγελίες σε πανηγύρια και συνεστιάσεις, προεκλογικές προσδοκίες και σειρά από αιτήματα που είναι ίδια με τις προηγούμενες εκλογές, δεν έχουν νόημα πια. Δεν λειτουργεί.
Η δεύτερη παραδοχή είναι ότι η Ήπειρος έχει «παλιώσει» από άποψη υποδομών. Μπορεί να έχουν γίνει τα μεγάλα έργα προφανώς (Εγνατία, Ιόνια, Αεροδρόμιο κλπ), μπορεί να γίνονται νέα έργα συνέχεια, όμως είναι φανερό ότι λείπει ο εκσυγχρονισμός κατά πρώτον και η αναβάθμιση των υποδομών κατά δεύτερο. Συν ότι απαιτείται νέο προσωπικό και ανθρώπινο δυναμικό σε πεδία όπως η Υγεία. Αυτή είναι μεγαλύτερη συζήτηση προφανώς και παίζει ρόλο κυρίως η Πολιτεία, αλλά οι ανισότητες μεγαλώνουν ακριβώς και γιατί υπάρχουν πισωγυρίσματα στις υποδομές και τις δομές.
Οι μεγάλες γιορτές στον τόπο μας μας προσφέρουν και χαρές και συγκίνηση και ζεσταίνουν και τις καρδιές μας. Αλλά το βλέμμα μας βλέπει και την πραγματικότητα. Και δεν είναι το ίδιο ζεστό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
