Πίσω από τις εξελίξεις τρέχει η Πολιτεία με την αναστολή έργων ΑΠΕ σε καμμένες περιοχές για κάποιο χρονικό διάστημα. Και αυτό γιατί είναι πολλές πια οι καμμένες περιοχές με τις καταστροφές να αφορούν χιλιάδες στρέμματα ανάμεσα στα οποία και όσα αφορούν και σπάνια οικοσυστήματα. Εδώ το ζήτημα δεν είναι η νομιμότητα των έργων, αλλά κατά πόσο αντέχουν αυτές οι εκτάσεις να γίνονται οποιεσδήποτε εργασίες.
Στο φόντο συνεχίζεται η συζήτηση για το αν και κατά πόσο πρέπει να υπάρχουν περιοχές χωρίς καθόλου αιολικά ή φωτοβολταϊκά, σαν τα «απάτητα βουνά», συζήτηση που έχει ξεθυμάνει όπως φαίνεται.
Ένα κεντρικό πια ερώτημα όμως είναι αν μπορεί να υπάρξει μία συνολικά νέα κατεύθυνση για τη χώρα στην παραγωγή και την κατανάλωση ενέργειας. Γιατί είναι φανερό πια ότι όσο διατηρείται σε υψηλά επίπεδα η ζήτηση και η κατανάλωση ενέργειας, θα αναζητούνται όλο και περισσότερες πηγές ενέργειας.Το κλειδί συνεπώς στη συζήτηση δεν είναι μόνο αν πρέπει ή όχι να γίνονται εξορύξεις ή αν θα γεμίσουν τα βουνά και οι θάλασσες με ανεμογεννήτριες, αλλά ως πού θα φτάσει όλο αυτό.Υπάρχει άραγε κάποιο όριο;
Κι αν δεν υπάρξει όριο, μέσα από την κυκλική οικονομία, τον σεβασμό στο περιβάλλον και τη μείωση των ρύπων, τότε δεν θα επέλθει ποτέ κανενός επιπέδου ισορροπία και η ζήτηση ενέργειας θα επιτείνει τη διεθνή παραγωγή αυξάνοντας τα δίκτυα διανομής και τις μονάδες παραγωγής. Φαύλος κύκλος ή καλύτερα, παγίωση μίας κατάστασης που υποτίθεται θέλαμε να την αλλάξουμε. Γιατί η πράσινη μετάβαση δεν μπορεί ποτέ να γίνει αληθινή μετάβαση αν δεν αλλάξει και τους κυρίαρχους δρόμους της ενέργειας. Και δεν είναι δίκαιο να μεταφέρουμε τα προβλήματα του σήμερα στις επόμενες γενιές και τα παιδιά μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
