Υπήρξαν εποχές που είχαν μια γοητεία οι αμερικανικές εκλογές. Η σύγκρουση των «καλών» Δημοκρατικών με τους «κακούς» Ρεπουμπλικάνους, οι ιστορικές αναφορές στο αμερικανικό σύνταγμα και τη γένεση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, οι επιμέρους συγκρούσεις σε θέματα ταυτότητας όπως θα τα λέγαμε σήμερα, όπως οι αμβλώσεις, το περίεργο πλειοψηφικό σύστημα με την τελετουργία των αντιπροσώπων.
Υπήρξαν μάλλον εποχές που όλα μας φαίνονταν καλύτερα, πιο ελπιδοφόρα, με την προοπτική καλύτερων καιρών. «Ω, οι ωραίες μέρες» θα αναφωνούσαμε σήμερα που όλα μας φαίνονται μαύρα κι άραχνα. Που είναι, δεν μας φαίνονται απλώς. Και το κυριότερο, φοβόμαστε ότι έρχονται ακόμα πιο μαύρες μέρες. Σαν να μας έκλεψαν και τις προσδοκίες, το μέλλον.
Οι εκλογές στις ΗΠΑ είναι πια ενταγμένες στο πρόβλημα, είναι μέρος του προβλήματος που μας ταλανίζει για δύο δεκαετίες τώρα, με την κορύφωση της κρίσης. Και δεν αισθάνεται κανείς ότι μπορεί να προκύψει κάποια λύση. Και δεν το λέμε αυτό γιατί παίρνουμε απόσταση, απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα και καταλήγουμε στο ότι «όλοι ίδιοι είναι». Γιατί μπορεί η υπόθεση της εξουσίας στον Λευκό Οίκο να εκπροσωπεί πολύ ισχυρά συμφέροντα, αλλά είναι τα συμφέροντα που κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο μας και μας αφορούν. Κι έχει σημασία αν ο άνεμος φυσάει προς τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, προς την τεχνολογία και τα χρηματιστήρια ή τις εξορύξεις για πετρέλαιο. Μας επηρεάζουν πολύ όλα αυτά.
Το σημαντικότερο είναι όμως το τι σήμα δίνει η διεθνής σκηνή, προς τα πού πάνε τα πράγματα. Και έχει σημασία ποιος κυβερνά στις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα ή ακόμα και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Ινδία. Σε καιρούς ρευστότητας όπως λένε, με το τέλος των παλιών σταθερών του ψυχρού πολέμου και την ανάδυση πολλών περιφερειακών δυνάμεων, ο πολυπολικός μας κόσμος μοιάζει ταυτόχρονα και σαν μία ανοιχτή δυνατότητα και σαν μία νέα μορφή αυταρχισμού και περιορισμών, εξουσιαστικών καταναγκασμών- προς το δεύτερο όλο και περισσότερο αυτόν τον καιρό.
Για αυτό και το βλέμμα μας προς τις εκλογές των ΗΠΑ είναι κάτι περισσότερο από τα σύμβολα και τα σήματα που θα δώσει η νίκη του ενός ή της άλλης υποψήφιας. Είναι περισσότερο σαν ένα μήνυμα, ένα ίχνος των αλλαγών που κυοφορούνται, Κάτι γίνεται γύρω μας, που άλλοτε το διαισθανόμαστε και άλλοτε όχι, τις περισσότερες φορές μας ανησυχεί, αλλά κάπως πρέπει και να το προσεγγίσουμε όλο αυτό, κάπως να το μάθουμε, να το οριοθετήσουμε. Να μην είμαστε φτερά στον άνεμο που σηκώνουν οι μεγάλοι ανεμόμυλοι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
