Η πρωτοβουλία για τρένο στην Ήπειρο, είναι μία ωραία πρωτοβουλία. Την αγκαλιάζουν φορείς όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο ή ο Δήμος Ηγουμενίτσας με σκοπό να μην το ξεχάσει η Πολιτεία τώρα που σχεδιάζει τα έργα της επόμενης δεκαετίας. Όλη αυτή η συζήτηση όμως προσκρούει πάνω… στον ρεαλισμό.
Δεν υπάρχουν κονδύλια, δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δεν χρειάζεται ίσως ίσως κι αυτό το τρένο στην Ήπειρο. Είναι τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που ακούγονταν και πριν από 20 χρόνια όταν υπήρχαν πόροι περισσότεροι από την ΕΕ. Και σταδιακά προστέθηκαν και τα πιο τεχνοκρατικά, ότι δεν υπάρχει «κυκλοφοριακός φόρτος». Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν για να μην φτάσει καν η Ιόνια ως τα Γιάννενα.
Αν δεις την Ήπειρο απομονωμένη μέσα στα βουνά της, ναι δεν χρειάζεται ούτε οδικά, ούτε σιδηροδρομικά δίκτυα. Αν τη δεις όμως σαν ένα κομμάτι της Ευρώπης, στην περιφέρεια, αλλά σε γεωπολιτικό σταυροδρόμι, τότε όλα τα έχει ανάγκη. Και στο κάτω κάτω, τόσες δεκαετίες ο ρεαλισμός δεν μας πήγε και τόσο μακριά. Ας υπάρχει και λίγο όραμα και τουλάχιστον ας ξεκινήσει μία μελέτη για τις ράγες του μέλλοντος.
