Το 1989, από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, μέλη, φίλους και οπαδούς, δεν ήταν όλοι στον Συνασπισμό. Υπήρχε και άλλη αριστερά που δεν συμμεριζόταν ούτε το πρόγραμμά του, ούτε τη ζέση της κάθαρσης, πιστεύοντας ότι υπήρχαν άλλες προτεραιότητες. Το θέμα όμως σήμερα δεν έχει σημασία για τον κόσμο της εργασίας και τα μείζονα μέτωπα της εποχής μας. ΚΚΕ και ΕΑΡ είχαν συγκεκριμένη ηγεσία το 1988-89 και στα κείμενά τους τα τότε υπάρχουν οι όποιες ευθύνες και εξηγήσεις (ή δεν υπάρχουν).
Γι’ αυτό και μάλλον δεν παράγει και τίποτα όλη αυτή η συζήτηση ξανά για το «βρώμικο ‘89» που ανοίγει στην αριστερά, στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ή σε όσους πιστεύουν ότι πρέπει τα πολιτικά ζητήματα να μένουν αιωνίως ανοιχτά.
Γιατί από κάποιο σημείο και πέρα, σειρά παίρνει η ιστορία, η ιστορική ανασκόπηση. Και είναι σημαντική και η ιστορία στην πολιτική, αλλά για τον πολύ κόσμο σήμερα μικρή σημασία έχει για το πώς ζει και τι πρέπει να κάνει.
Δεν παράγει κανένα πολιτικό αποτέλεσμα να προσπαθείς να δικαιωθείς 30 χρόνια μετά, ούτε και θα γίνει και τίποτα αν δικαιωθείς στο κάτω κάτω. Να διδαχθείς κάτι ίσως, αλλά λίγα διδάσκει η ιστορία. Αντίθετα χρήσιμη είναι η αυτοκριτική και οι εμπειρίες που ο καθένας μας αφομοιώνει.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
