Λίγο η όραση που αλλάζει όσο περνάνε τα χρόνια, λίγο τα πιασίματα στην πλάτη από την άκαμπτη στάση μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και είδα ότι δεν μπορώ με ευκολία να διαβάσω ένα βιβλίο στο γραφείο. Αν χρειάζεται να κάνω και σημειώσεις που τις προτιμώ στο χέρι, τότε ίσως να πρέπει να βάζω βγάζω τα γυαλιά κι αν θέλω να βλέπω κάτι ταυτόχρονα και στην οθόνη ακόμα χειρότερα. Αφήνω που δεν χωράνε όλα στο γραφείο και βιβλίο και σημειωματάριο και πληκτρολόγιο και καφές και η γάτα που θέλει να φάει και μου το θυμίζει με τον τρόπο της.
Έχει προβλήματα και ο συστηματικός αναγνώστης. Μία καλή λύση που βρήκα είναι το αναλόγιο, ειδικά για πιο μεγάλα βιβλία. Το έχεις στημένο στην άκρη, όσο σε παίρνει να λοξοκοιτάς και το κρατάς και συνέχεια ανοιχτό στη σελίδα που θέλεις.
Τελικά, μου μισοέκανε ένα από εκείνα τα ελαφριά, τα μαθητικά που θυμήθηκα το παίρναμε στο σχολείο. Βρήκα μερικά ξύλινα αλλά ήταν δύσχρηστα, πιο πολύ για έπιπλο μοιάζαν, ενώ κάτι εξαιρετικά και πολύ λειτουργικά που είχε σε ηλεκτρονικά καταστήματα ήταν πανάκριβα. Πόσο όμως προχωρά η τεχνολογία της ανάγνωσης; Πολύ περισσότερο από τη φιλαναγνωσία.
Δεν ξέρω αν αυτός ο αγώνας για το διάβασμα είναι τόσο τεχνικός όσο η αναζήτηση μιας καλής λύσης για να μην μας κουράζει η ανάγνωση. Ίσως να είναι και η αγωνία για τα χρόνια που περνάνε και η συνειδητοποίηση ότι δεν θα προλάβουμε να διαβάσουμε όσα θέλουμε. Μπορεί… Είμαι όμως πάντα από τη χαρά της ζωής, πάει να πει ότι χαίρομαι με όσα καταφέρνω. Και λίγες σελίδες τη μέρα καλά είναι…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
