Αυτές τις μέρες συγκρούστηκε άγρια η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι πιο πολύ δημοκράτης και ποιος στήριξε την ακροδεξιά. Μην βιαστείτε όμως να πάρετε θέση, όχι γιατί δεν πρέπει, αλλά γιατί δεν έχει σημασία. Σίγουρα άλλωστε, θα έχετε χάσει κάποια επεισόδια και δύσκολα θα μπορέσετε να φτάσετε στην πλήρη τεκμηρίωση τη θέση σας,. Γιατί τα δύο κόμματα έφτασαν πολύ μακριά την κόντρα. Από τη χούντα, στον Εμφύλιο, τα Δεκεμβριανά, τον Στάλιν και τον Μουσολίνι και ως και τη Γαλλική Επανάσταση- δεν είμαι σίγουρος αν δεν άκουσα και κάτι για την αρχαία Σπάρτη και την καταγωγή εξ αίματος. Όλη αυτή η διαδρομή τροφοδοτεί με επιχειρήματα τη Δεξιά και την Αριστερά για τη σχέση τους με τη δημοκρατία, οπότε δύσκολα ο μέσος πολίτης μπορεί να έχει και ολική θέαση του πεδίου.
Κατά βάση όμως αυτές οι συγκρούσεις είναι βαρετές. Ναι, βαρετές, και είναι βαρετές γιατί συνομιλούν με το παλιό και μόνο. Προσέξτε, δεν είναι ιστορικές, δεν αντλούν επιχειρήματα από την ιστορία για να φέρουν διδάγματα για το σήμερα, αλλά χρησιμοποιούν τον παλιό τρόπο, τις παλιές διαχωριστικές γραμμές, ακόμα και το παλιό ύφος και λεξιλόγιο. Γιατί το κάνουν; Γιατί δεν έχουν άλλες λύσεις, δεν μπορούν αλλιώς.
Άλλωστε η δημοκρατία στην Ελλάδα, είναι μεν πάντα ζωηρή και ένθερμη, στηρίζεται όμως σε ένα πολιτικό σκηνικό που δεν έχει μάθει την ανοιχτή κοινωνία και την έκθεση στις νέες ιδέες. Η πολιτική στην Ελλάδα ιστορικά θέλει να καθορίζει τη δημοκρατία και να καθοδηγεί τον πολίτη και όχι να συνομιλεί, να εμπνέεται και να αφήνεται στις αλλαγές των καιρών.
Υπάρχει εναλλακτική; Δύσκολα όσο δεν δρα και ο πολύς κόσμος.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
