Η συμφωνία Ελλάδας και Αλβανίας να οδηγήσουν στη Χάγη το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών, είναι μία εξέλιξη που σαφώς μεταβάλλει τη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας και στέλνει ευρύτερα μηνύματα σε μία περίοδο που τα γεωπολιτικά ζητήματα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η παραπομπή στη Χάγη, όταν και αν γίνει, σημαίνει συμφωνία. Γιατί αναγκαστικά η απόφαση θα πρέπει να γίνει δεκτή και από τις δύο πλευρές.
Και είναι μία συμφωνία μεταξύ κρατών που έχουν ανοιχτά προβλήματα ήδη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προβλήματα που άπτονται του περίφημη «εμπολέμου» και των σχέσεων καλής γειτονίας, τα οποία και σαφώς θα επηρεαστούν από μία συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες.
Μία απόφαση από τη Χάγη επιπλέον, στέλνει το μήνυμα ότι υπάρχει και διάθεση, αλλά και διπλωματική οδός που μπορεί να ακολουθηθεί και στις περιπτώσεις διαφορών με άλλες χώρες, έχοντας το βλέμμα μας ανατολικότερα προφανώς.
Το κυριότερο είναι ότι η Ελλάδα και η Αλβανία δείχνουν σε αυτή τη φάση ότι έχουν ως προτεραιότητα τη συνεργασία και τη συμφωνία. Ότι μπορούν να επιλύσουν από κοινού τα προβλήματά τους, αποδεχόμενες και το ευρύτερο πλαίσιο που θέτει η προοπτική ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για κινήσεις δύο συμμάχων που θέλουν να αυξήσουν το επίπεδο συνεργασίας τους ως σύμμαχοι.
Τέλος, η επίτευξη μίας τέτοιας συμφωνίας, θα επιβεβαιώσει ακριβώς αυτό το αυτονόητο ίσως για πολλούς, αλλά όχι για όλους και από τις δύο πλευρές, ότι Ελλάδα και Αλβανία πορεύονται στο δρόμο της ειρήνης, του Διεθνούς Δικαίου και της συνεργασίας. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989, έχει αποδειχθεί ότι είναι ο καλύτερος δρόμος για τα Βαλκάνια και όλον τον κόσμο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
