Η διάλυση των πάντων στους καιρούς της κρίσης δεν έχει σταματήσει. Και θα διαλυθεί κι άλλο ο κόσμος που ξέραμε, θα απολεπιστεί. Και είναι κρίμα γιατί συμπαρασύρει και τις δυνάμεις του καλού και όσα καλά έγιναν σε αυτόν τον τόπο.
Αλλά ούτε εύκολα αποδέχεται κανείς όλη αυτήν την καταστροφή, ούτε συμβιβάζεται.
Αντίθετα, αυτό που μοιάζει σαν μία καινούργια τάση είναι να προσπαθούμε να αποκρύψουμε τη διάλυση και να φανούν μπαλωμένες οι ρήξεις. Σαν να κοιτάμε πώς να τα ξανακρύψουμε όλα κάτω από το χαλί. Πώς μπορεί να κρύψεις όμως μία ολόκληρη κρίση;
Το κυριότερο, σε μία κατάσταση απόκρυψης και παραλλαγής, δεν μπορούν όλοι να βγουν κερδισμένοι. Λίγοι θα τα καταφέρουν. Αυτοί που θα έχουν την ευκαιρία και τις δυνατότητες να σπρώξουν ακόμα πιο βαθιά τους χαμένους της κρίσης. Γι΄ αυτό και δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε και τόσο όσους μας λένε ότι βγαίνουμε από το τούνελ. Ειδικά αν είναι από εκείνους που μας οδήγησαν στο τούνελ.
