Προωθείται ένα πρόγραμμα voucher με 200 ευρώ για αγορά τάμπλετ, υπολογιστή κλπ ώστε να υπάρχει μεταξύ άλλων και πρόσβαση στην τηλε-εκπαίδευση. Καλώς γίνεται το πρόγραμμα και καλό θα ήταν να διευρυνθούν όσο γίνεται τα κριτήρια επιλεξιμότητας γιατί και οι οικογένειες μεσαίων εισοδημάτων, δεν έχουν άλλους πόρους πια.
Όμως εκεί στην κυβέρνηση, άργησαν…10 μήνες. Αυτά τα προγράμματα έπρεπε να τρέξουν τον Μάρτιο και τον Απρίλιο.
Τα «κουπόνια» είναι μια παλιά και γνωστή πολιτική όχι μόνο στα ευρωπαϊκά προγράμματα, αλλά και σε άλλες πολιτικές για την εκπαίδευση κ.α.
Είναι προγράμματα για να υποστηρίζονται οι πολιτικές κατά της φτώχειας και των ανισοτήτων, φαίνεται όμως ότι δεν πετυχαίνουν το μέγιστο των στόχων τους όταν δεν έχουν πίσω τους κι ένα στρατηγικό σχέδιο προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εποχής. Τέτοιες πολιτικές για παράδειγμα στην Ευρώπη αποτυχαίνουν μακροπρόθεσμα όπως δείχνει το αποτέλεσμα με τις ανισότητες να μεγεθύνονται αντί να μειώνονται.
Τι θα μπορούσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση σε μία χώρα που πρωτίστως της λείπουν οι βασικές υποδομές και το σχέδιο; Σε συνεργασία με την ΕΕ να αξιοποιήσει κοινωνικούς πόρους των Ταμείων για να εξοπλίσει αρχικά τα σχολεία με υπολογιστές και δίκτυα ώστε πάνω σε αυτή την υποδομή σήμερα να μπορούν να τα χρησιμοποιούν από το σπίτι μαθητές και εκπαιδευτικοί με ενίσχυση παράλληλα στον εξοπλισμό.
Και προφανώς θα πρέπει να ενισχυθούν άμεσα τα νοικοκυριά και να πάρουν ένα καλό κινητό ή τάμπλετ ώστε να έχουν στα χέρια τους μία τεχνολογία που να τους επιτρέπει να ερμηνεύουν τον κόσμο γύρω τους…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
