Σε κάθε ανασχηματισμό προκύπτουν εσωκομματικά ζητήματα, όπως και διλήμματα για τη διαχειριστική ικανότητα υπουργών. Και ο αναμενόμενος ανασχηματισμός δεν ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο. Ούτε είναι παράλογο στα δύο χρόνια διακυβέρνησης να αλλάξει το σχήμα. Οπότε ας χαμηλώσουν λίγο οι τόνοι.
Ως προς το κομματικό ζήτημα, στη σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη, υποεκπροσωπείται ένα μεγάλο μέρος του κόμματος της ΝΔ. Δεκάδες βουλευτές, όλων των τάσεων που εκφράζουν την κομματική βάση και δικτυώνουν μεγάλα κοινωνικά δίκτυα, επαγγελματικούς τομείς και ισχυρές μερίδες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν έχουν εκπροσώπους τους στο υπουργικό συμβούλιο. Αντίθετα, αρκετοί υπουργοί προέρχονται από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, χωρίς να έχουν προσφέρει στην άνοδο της ΝΔ, και είναι μάλλον περισσότερο ταυτισμένοι με κυβερνήσεις που χρεωκόπησαν τη χώρα και την οδήγησαν στην κρίση, κάτι που θυμάται μέρος της κομματικής βάσης. Αποτελούν, όμως, συμβολική έκφραση της ενότητας στο κέντρο, μία βασική παράμετρο του αφηγήματος Μητσοτάκη για την ισχυροποίηση του κρατικού συστήματος εξουσίας.
Ένα ακόμα μέρος της κυβέρνησης, προέρχεται από τον τεχνοκρατικό κόσμο και βλέπει την πολιτική ως καριέρα. Τους δίνει χώρο το Μαξίμου, ώστε να μη χρειάζεται, επιπλέον, να συνομιλεί συνέχεια με την κομματική ΝΔ.
Γιατί η ΝΔ ως «χώρος» δεν διαμαρτύρεται για αυτήν την κατάσταση; Ως ένα βαθμό το κάνει. Το έδειξε και στις δημοτικές εκλογές και σε διάφορες ομοσπονδίες, επιμελητήρια κλπ. που έδειξε να αντιδρά σε κεντρικές επιλογές. Κατά βάση όμως, όσο κυβερνά το κόμμα, δεν υπάρχει και μεγάλο πρόβλημα. Η ΝΔ είναι κόμμα που τρέφεται από την εξουσία όπως γίνεται με όλα τα παραδοσιακά κόμματα που έχουν ιστορικό βάθος. Μεγάλες αναταράξεις μπορεί να προκύψουν προσεχώς από το πώς θα αναπτυχθεί το νέο ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης.
Οι αντιφάσεις του Μαξίμου έχουν κι άλλα προβλήματα, όπως με το Μακεδονικό, το Κυπριακό κλπ, οπότε πρέπει να ακούγεται η πλευρά Σαμαρά και η πλευρά Καραμανλή, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές όταν θα επιχειρηθεί μεγαλύτερη αλλαγή της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Κατά συνέπεια και το νέο υπουργικό συμβούλιο θα πρέπει να εκφράζει όλο αυτό το μωσαϊκό, με μία γεύση ίσως περισσότερο κομματική, γιατί, τα πλήγματα επιρροής που δέχονται η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν επιτρέπουν και μεγάλη χαλάρωση.
Πάντως, το κρίσιμο είναι το επίπεδο συναίνεσης που επιτυγχάνει η κυβέρνηση μέσα στην κοινωνία και εκεί ακόμα αντέχει. “Πόνεσε” με τις πυρκαγιές, δυσκολεύεται πια με την πανδημία, αλλά δεν υπάρχει και αξιόπιστη, μεταρρυθμιστική αριστερά για να την αντιμετωπίσει ριζοσπαστικά (οι διγλωσσίες του ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύουν συνεχώς την επιρροή του), ούτε ισχυρό κίνημα αντίδρασης. Δεν υπάρχουν δηλαδή οι όροι για αλλαγή του σκηνικού το επόμενο δίμηνο, εξ ου και είναι λογικός ο ανασχηματισμός πάνω στη διετία. Μετά βλέπουμε…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
