Τα επεισόδια βίας, συχνά πολύ σκληρής, είναι συνεχή και επαναλαμβανόμενα. Και δεν παρουσιάζονται γιατί ίσως τα φωτίζει περισσότερο η δημοσιογραφική έρευνα ούτε υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες που τα αναδεικνύουν. Υπάρχει η βία, χάνονται ζωές ανθρώπων, υπάρχει θέμα εγκληματικότητας.
Επείγει ίσως να αναδειχτεί ιδιαίτερα το πρόβλημα της νεανικής εγκληματικότητας. Κι αυτό γιατί στους νέους υπάρχει ακόμα η ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει κάτι, ότι υπάρχουν τα περιθώρια για την αλλαγή συμπεριφορών και της κατεύθυνσης που έχει η πάρει η ζωή τους. Είναι προφανές ότι μια οργανωμένη κοινωνία βάζει ψηλά στην ιεράρχηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει την προστασία των παιδιών. Προστασία ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό τους κάποιες φορές.
Για τα αίτια της εγκληματικότητας των νέων υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες στη χώρα μας που μπορούν να δώσουν την εικόνα και να παρουσιάσουν και λύσεις. Το κράτος οφείλει να δίνει το λόγο στους ερευνητές και τους επιστήμονες.
Οφείλει όμως να παρεμβαίνει. Γιατί εκεί μοιάζει σήμερα να υστερεί. Το κράτος οφείλει να είναι παρών εκεί που είναι ο χώρος των αρμοδιοτήτων του. Στο σχολείο, στις πόλεις, στα πεδία της εκπαίδευσης και του πολιτισμού, εκεί που διαμορφώνονται οι συνειδήσεις και οι ψυχές των νέων ανθρώπων.
Η οργανωμένη κοινωνία και το κράτος της μέριμνας και της πρόνοιας δεν πρέπει να αποσύρονται, δεν πρέπει να υποχωρούν. Εκεί, στην έλλειψη και την απουσία γεννιέται συχνά η άρνηση και η αντίδραση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
