Γιατί η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για την αιθαλομίχλη
Η διατύπωση της αλήθειας δεν σημαίνει και έλευση της αλλαγής που θα την επικυρώνει. Αυτό προκύπτει και από την περίπτωση της αιθαλομίχλης. Είναι αποδεκτό από όλους ότι το πρόβλημα με τα αιωρούμενα μικροσωματίδια είναι σημαντικό και ότι επιβαρύνεται η υγεία των ανθρώπων. Και το αποδέχεται και η Πολιτεία η οποία παίρνει μέτρα τα οποία όμως περιορίζονται σε συστάσεις. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι αυτή είναι η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση, δεν θα έπρεπε να είχε γίνει κάτι ώστε να αντιμετωπιστεί αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα; Φαίνεται ότι για την Πολιτεία δεν είναι προτεραιότητα κάτι τέτοιο.
Σίγουρα πάντως η κυβέρνηση σήμερα κινείται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πιεζόμενη στη Βουλή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και από την τοπική κοινωνία μέσω των εκπροσώπων της, προχώρησε μόλις εφέτος στην παροχή κάποιων κινήτρων για την αύξηση των αντλιών θέρμανσης. Και μάλλον αυτό εκφράζει καλύτερα τις βασικές πολιτικές επιλογές της.
Γιατί η σημερινή κυβέρνηση πιστεύει δύο πράγματα:
‘Ότι πρώτον δεν πρέπει να παρεμβαίνει στην αγορά, οπότε αφήνει την ελεύθερη αγορά να διαμορφώσει την κατάσταση.
Κι ότι κατά δεύτερον, ο βασικός δρόμος θα πρέπει να είναι η επέκταση της χρήσης ηλεκτρικού στις κατοικίες ειδικά και η αντικατάσταση των παλιότερων μεθόδων θέρμανσης.
Ο κόσμος καίει πετρέλαιο ή ξύλα στα τζάκια, όταν κι αν μπορεί να τα πληρώσει και η κυβέρνηση προτείνει αντλίες θερμότητας για όποιον μπορεί να τις πληρώσει.
Ακόμα κι αν αυτή είναι η μία και μοναδική λύση, αναρωτιέσαι πότε μπορεί να υλοποιηθεί με αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται; Όλα εξελίσσονται πολύ αργά.
Οι άμεσες λύσεις περνάνε μέσα από την επιδότηση των μορφών θέρμανσης που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται ώστε να μη χρησιμοποιείται η καύση ξύλου. Λύσεις έχουν προταθεί από πολλές πλευρές. Πολύ κόσμος όμως πήγε στην καύση ξύλου ακριβώς γιατί δεν μπορούσε να καλύψει την αύξηση στο πετρέλαιο ή την ηλεκτρική ενέργεια. Και κρατάει πολλά χρόνια αυτό, ήδη από τη μεγάλη κρίση. Και τότε οι κυβερνήσεις δεν είχαν πολιτικές για να ζεσταίνεται ο κόσμος.
Με άλλα λόγια και ταξικό είναι το θέμα γιατί ζεσταίνεται όποιος μπορεί να πληρώσει και ο τρόπος θέρμανσης αφήνεται στις πολιτικές ζήτησης και προσφοράς μόνο.
Ο χρόνος όμως είναι μακρύς. Και μπορούσαν σε αυτό το χρονικό διάστημα να γίνουν πολλά περισσότερα. Σε χώρες με μακρά παράδοση στην ελεύθερη αγορά, αλλά και στον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, έχουν γίνει πολλές δεκαετίες τώρα και γίνονται ακόμα, πολλά προς την κατεύθυνση εξοικονόμησης ενέργειας και την βελτίωση της ζωής των νοικοκυριών. Εδώ αφήσαμε τον χρόνο να περάσει. Και τώρα τρέχουμε, αλλά και κάνουμε πως δεν βλέπουμε τα προβλήματα. Πού θα πάει άλλωστε, θα ζεστάνει ο καιρός. Από μόνος του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
