Προκαλεί εντύπωση όλη αυτή η ρητορική υπέρ του συστήματος Υγείας, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Δεν προλαβαίνουμε καν τις δηλώσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ποιος έκανε περισσότερο έργο στην ενίσχυση των νοσοκομείων ενώ δεν υπάρχει φορέας ή άνθρωπος της αυτοδιοίκησης που να μην έχει μιλήσει για το έργο που επιτελείται από τους υγειονομικούς. Πρόκειται για μία στροφή της ελληνικής πολιτικής αν θυμηθούμε μάλιστα ότι μόλις πριν από δύο χρόνια, ακούγονταν και φωνές που έκαναν λόγο για κλείσιμο νοσοκομείων κλπ.
Είναι ένα από τα θετικά της πανδημίας που αντιληφθήκαμε τον ρόλο που μπορούν να παίξουν τα νοσοκομεία και το δημόσιο σύστημα υγείας στις ζωές μας και την προστασία της κοινωνίας. Το αν θα γίνει όμως και κεκτημένο και μετά την πανδημία, μένει να αποδειχτεί. Γιατί οι πολιτικές δυνάμεις, μικρές ή μεγαλύτερες που επιζητούν το πέρασμα και της Υγείας στην ιδιωτική οικονομία, θα επανέλθουν και τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια υπέρ των γιατρών θα ξεχαστούν.
Διεθνώς δύο είναι οι κλάδοι που δέχονται τις επιθέσεις των οπαδών των ιδιωτικοποιήσεων: Τα σχολεία με την εκπαίδευση και τα νοσοκομεία με τη δημόσια Υγεία. Και πάντα η επικοινωνιακή τακτική είναι ίδια, περιλαμβάνοντας την υποβάθμιση του ρόλου των δασκάλων και των γιατρών, το αυξημένο κόστος για σχολεία και νοσοκομεία και ως κερασάκι τις επιδόσεις των Κολλεγίων συνήθως στις ΗΠΑ και τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες που παρέχουν μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία.
Αν προσθέσουμε και την προπαγάνδιση των πλεονεκτημάτων που παρέχει η ιδιωτική ασφάλιση σε συνδυασμό με την κατάργηση των συμβάσεων αορίστου χρόνου και των εγγυημένων μισθών στην εργασία, έχουμε τη βασική εικόνα πάνω στην οποία αντιπαλεύουν από το ’80 και μετά οι υπερασπιστές του δημοσίου με αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Σταθερά κερδίζουν οι δεύτεροι.
Η πανδημία έχει χαρακτήρα σοκ για τις κοινωνίες και τους ανθρώπους για αυτό και μπορεί να μεταβάλλει την κατάσταση των πραγμάτων. Ήταν τέτοια η ανάγκη για θεραπεία των ασθενών με κορωνοϊό από την πρώτη στιγμή, που φάνηκε ότι μόνο καλά εξοπλισμένα νοσοκομεία μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη κάλυψης του συνόλου της χώρας που απαιτούσε την κινητοποίηση όλου του μηχανισμού του ΕΣΥ, αναδείχτηκε μέσα σε λίγες ημέρες ο κρίσιμος ρόλος που έπαιζαν τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
Ήταν η ανάγκη τελικά που απέδειξε τι σημαίνει δημόσιο σύστημα Υγείας. Και είναι η ανάγκη για κοινωνική προστασία και κοινωνική ευημερία που αναδεικνύει και τον καθοριστικό ρόλο που έχει το κράτος και το Δημόσιο στην εγγύηση των βασικών αγαθών και των δικαιωμάτων των πολιτών.
Είναι σαν να ανακαλύπτουμε ξανά τις βασικές αρχές του Κοινωνικού Συμβολαίου.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
