Επειδή είναι λογικό να μας ανησυχεί που κόβονται τα πλατάνια στο παραλίμνιο αφού πολλές γενιές έχουν μεγαλώσει μαζί με αυτήν την εικόνα, θα πρέπει να μας κινητοποιεί και η επόμενη ημέρα. Και όχι μόνο η πρόληψη και η προστασία των δένδρων που έχουν μείνει ή η αναπλήρωση των κομμένων, που είναι θέμα των ειδικών.
Να μας απασχολεί η σχέση μας με τη φύση και το πράσινο μέσα στην πόλη. Αποδείχτηκε ότι δεν είναι δεδομένο. Άλλωστε ένα μέρος του είναι δημιούργημα ανθρώπων παλιότερων δεκαετιών που φύτεψαν τα δένδρα όχι μόνο στο παραλίμνιο αλλά και σε όλους τους λόφους γύρω από την πόλη που τους θεωρούμε δεδομένους ως δάσος.
Κι από μόνο του το αισθητικό πρόβλημα σήμερα δεν αρκεί ια να μας κινητοποιεί. Στο κάτω κάτω, το βλέμμα έχει συνηθίσει ήδη τα «ανοίγματα» που αφήνουν τα κομμένα πλατάνια. Δεν συνηθίζεται όμως το ίδιο όλο αυτό το «τείχος» από παρκαρισμένα αυτοκίνητα που χαρακτηρίζουν το παραλίμνιο. Αλήθεια αυτή είναι η εικόνα που θέλουμε για αυτή την εντυπωσιακή παραλίμνια οδό; Ένα τεράστιο πάρκινγκ;
Κατά συνέπεια, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία νέα σχέση με το πράσινο, με τα δένδρα και τη φύση μέσα στην πόλη. Πολλές πόλεις στην Ευρώπη το έχουν πετύχει. Εμείς ακόμα το ψάχνουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
