Η αρχή της χρονιάς μας βρίσκει καλύτερα σε σχέση με πέρυσι από την άποψη των μεγάλων έργων στα Γιάννενα και την Ήπειρο. Υπάρχει τουλάχιστον μία σειρά από έργα που περιμένουμε να αρχίσουν να κατασκευάζονται, κάποια δρομολογούνται ενώ κάποια άλλα θα ολοκληρωθούν και θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία της πόλης.
Περιμένουμε για παράδειγμα την έναρξη των εργασιών στην πλατεία, ενώ θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πώς θα προωθηθεί ο περιμετρικός πεζόδρομος- ποδηλατόδρομος της λίμνης τον οποίο συζητάμε πάνω από μία δεκαετία. Κι από κοντά είναι ο άξονας Ιωάννινα- Κακαβιά ή ο Μεγάλος Δακτύλιος των Ιωαννίνων.
Έργα υπάρχουν, αυτό που λείπει όμως, είναι η μεγάλη εικόνα, το σχέδιο και εντέλει η προσδοκία για τη μεγάλη αλλαγή που θα φέρουν τα έργα που προγραμματίζονται. Κι ίσως αυτή η έλλειψη να είναι ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά ζητήματα των καιρών μας. Τι προσδοκούμε από το μέλλον; Τι σημαίνει αλλαγή; Πόσο καλύτερα θα είμαστε σε 10 και 20 χρόνια; Και πώς ορίζουμε αυτό το «καλύτερα»;
Κι έχει ενδιαφέρον ότι είμαστε πίσω στη συζήτηση ακόμα και σε μετρήσιμους στόχους. Γιατί μπορεί να είναι όντως πιο δύσκολο να ορίσουμε τι είναι «ποιότητα ζωής», «πρόοδος» ή «ευημερία», όμως θα έπρεπε να ξέρουμε πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, πόσο θα αυξηθεί το ΑΕΠ και ο πλούτος της περιοχής, σε πόσο καλύτερη θέση θα βρίσκονται τα Γιάννενα και η Ήπειρος μετά την υλοποίηση των έργων του νέου ΕΣΠΑ ή του Ταμείου Ανάκαμψης.
Δεν είναι τόσο τεχνοκρατικό το ζήτημα όσο πολιτικό. Πρέπει να μπορούμε δηλαδή να συνδυάζουμε την υλοποίηση των κρατικών προγραμμάτων και των κεντρικών σχεδιασμών, μαζί με την ωρίμανση και την αξιολόγηση των πολιτικών προτάσεων. Γιατί, όπως σωστά κάνουμε, στις εκλογές, εθνικές και τοπικές, κρίνουμε πολιτικές προτάσεις και προγράμματα και από αυτές τις εκλογές βγαίνουν οι εκπρόσωποί μας που θα κληθούν να διαχειριστούν και τις μεγάλες προκλήσεις της χώρας.
