Αν και το Πάσχα είναι κοντά πια, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα τρία πια χρόνια της πανδημίας, το θεωρούμε κάτι μακρινό. Οι γιορτές είναι μακριά. Η πιο κοντινή είδηση είναι αν θα υπάρχουν προληπτικά μέτρα και απαγορεύσεις και τι θα γίνει με τις μάσκες. Που μάλλον αδιάφορα είναι όλα αυτά πια, γιατί αφενός έχουμε καταλάβει πώς να προστατευόμαστε και αφετέρου δεν πέφτουν τόσο τα κρούσματα ώστε να ελπίζουμε σε μεγάλες αλλαγές. Άλλωστε η γενική τάση είναι η «χαλάρωση» των μέτρων μήπως και πάρει πάνω της η αγορά και κατ΄ επέκταση η οικονομία.
Το κλίμα αυτό πάντως υπήρχε και στα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης όταν η κακή κατάσταση στην αγορά, η έλλειψη χρημάτων και η ανησυχία για το μέλλον υπονόμευε κάθε καλή διάθεση και αισιοδοξία. Διανύουμε και τώρα μία περίοδο γενικευμένης απαισιοδοξίας, χωρίς καλή ψυχολογία και έλλειψη πίστης σε καλύτερες μέρες. Κάτι προφανώς έχει να κάνει και με τις συνέπειες του πολέμου όπως τις βιώνουμε επίσης στην οικονομία.
Μόνη ελπίδα, η δύναμη που βρίσκουν οι άνθρωποι να μην τα παρατάνε., Κυρίως η δύναμη να βρίσκουν τους άλλους ανθρώπους. Γιατί γιορτή είναι η συνάντηση, ακόμα και νοερά με τον άλλο, να κλείνεις τα άλλα τα πεζά της καθημερινότητας και να ασχολείσαι με το κύριο, που είναι το δέσιμο με τον άνθρωπο. Για να δούμε…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
