Οι έρευνες δείχνουν μεγάλη μείωση της κατανάλωσης λόγω της ακρίβειας. Οι καταναλωτές προσαρμόζονται στις συνθήκες και προσπαθούν να αντιδράσουν όπως μπορούν. Δεν βλέπουν πάντως να λειτουργεί η ελεύθερη αγορά υπέρ τους. Ο πολυδιαφημιζόμενος ανταγωνισμός δεν αλλάζει κάτι στις ανατιμήσεις και το υψηλό κόστος των πρώτων υλών. Άρα υπάρχει ένα όριο κάτω από το οποίο ο πρώτος που χάνει είναι ο πολίτης. Και το καταλαβαίνει και ενστικτωδώς ο κόσμος αυτό, δεν χρειάζεται να κάνει καμιά μεγάλη γεωπολιτική ανάλυση.
Άλλωστε κατανοεί ότι δεν έχει και πολλά εργαλεία στα χέρια του για να απαντήσει. Οι παραγωγοί ενέργειας είναι πολύ μακριά για να τους ρωτήσει γιατί τον χρεώνουν τόσο ακριβά για το βασικό του δικαίωμα να ζεσταίνεται. Και οι εφοδιαστικές αλυσίδες δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για την καθημερινότητα τόσων ανθρώπων, για τους οποίους κατά τα άλλα, λένε ότι «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Μάλλον μόνο όταν τους πληρώνει αδρά.
Λένε ότι τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα μεγέθη. Η πανδημία, ο πόλεμος, είναι τόσο έκτακτες καταστάσεις και τόσο σημαντικές που δεν μπορεί κανένας να ακούει τα παράπονα και τα αιτήματα των ανθρώπων. Αναρωτιέσαι όμως, αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι, πώς θα μπορούσαν όλοι αυτοί που κινούν τα νήματα της εξουσίας και της οικονομίας να έχουν τόση δύναμη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
