Τετάρτη μεσημέρι και συμμετείχα σε μία ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την παρουσίαση ενός βιβλίου, σε μία διαδικασία που κράτησε τρεις ώρες σχεδόν μέσω μίας από τις πλατφόρμες για τηλεδιάσκεψη. Στη συνέχεια παρακολούθησα από μία άλλη πλατφόρμα έναν διάλογο πάνω σε ζητήματα συγκυρίας μέσα από μία άλλη πλατφόρμα. Και είχα το χρόνο γιατί είχα πάρει άδεια και ήμουν απόγευμα στο σπίτι και μπορούσα να ξοδέψω πέντε ώρες. Χτες το πρωί είχα και μία ακόμα τηλεδιάσκεψη για δουλειά πια. Εξαντλήθηκα.
Αναρωτιέμαι πώς είναι να είσαι δάσκαλος και να κάνεις κάτι τέτοιο για τρεις ώρες τη μέρα ή μαθητής που έχεις φουλ πρόγραμμα μπροστά στην οθόνη.
Είναι τρομερές οι δυνατότητες της τηλε- εκπαίδευσης, αλλά είναι και δύσκολη συνθήκη αυτή η σύνδεση μέσω οθόνης. Αν δεν το δοκιμάσεις δεν το καταλαβαίνεις. Κι αν υπάρχουν και προβλήματα διασύνδεσης ή όχι επαρκής εξοπλισμός, όλα γίνονται πιο δύσκολα ακόμα.
Προφανώς και η τηλε-εργασία ήρθε για να μείνει και μπορεί να αξιοποιηθεί ιδίως στην επικοινωνία από μακριά. Όμως αυτή η ακίνητη θέση μπροστά στην οθόνη δεν είναι λύση για όλους και για όλα. Μην πιστεύουμε ότι βρήκαμε πώς να θεραπεύσουμε τα πάντα, ειδικά όταν δεν ξέρουμε τι μπορεί να προκαλέσει μία τόσο ριζική αλλαγή όπως το να κλειστούμε σπίτια μας και να δουλεύουμε από εκεί.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
