Και 100 χρόνια να συζητάμε, δεν θα συμφωνήσουμε αν ο πρωθυπουργός μας είχε ή όχι μια επιτυχή επίσκεψη στις ΗΠΑ.
Γιατί πάντα έχει σημασία να ψηφίσαμε τον πρωθυπουργό. Με αυτό το μέτρο, μετράμε και την επιτυχία του. Κι όσοι δεν ψήφισαν τον Τσίπρα, δεν βρήκαν ούτε έναν καλό λόγο τα προηγούμενα χρόνια, όπως και όσοι δεν ψήφισαν τον Μητσοτάκη μόνο τα μελανά και γκροτέσκα θα αναδείξουν από την συνάντηση στον Τραμπ. Αυτό ας το έχουμε ως δεδομένο.
Αλλά ας δούμε κι αλλιώς το θέμα με τις συναντήσεις στον Λευκό Οίκο. Ερευνητής δημοσιογράφος είχε δημοσιεύσει παλιότερα σε ελληνική εφημερίδα έγγραφα αποχαρακτηρισμένα από τις ΗΠΑ, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι φάκελοι που έδιναν στον Πρόεδρο της Αμερικής το ‘60 όταν υποδεχόταν Έλληνα ηγέτη, με όλα τα θέματα που έπρεπε να γνωρίζει και το πλαίσιο προφανώς της αμερικανικής πολιτικής.
Δεν λέω ότι δεν είναι προετοιμασμένοι οι Έλληνες πολιτικοί στις διεθνείς συναντήσεις, αλλά στην προετοιμασία γενικά δεν το έχουμε. Εδώ στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης είμαστε και ακούμε ότι λείπει το ένα έγγραφο, λείπει το άλλο.
Με άλλα λόγια, η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι μία υπόθεση πολιτική και διπλωματική, που σημαίνει ότι είναι μία υπόθεση που αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου και στηρίζεται σε ένα ισχυρό πλαίσιο που δεν αλλάζει και πολύ μέσα στο χρόνο. Είναι αξιοσημείωτο και το σημειώνω ενδεικτικά για τις τελευταίες ημέρες, ότι τις θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών δεν τις πολυακούσαμε. Αλλά για το παιχνίδι του NBA μάθαμε πολλά!
