Τελικά δεν δούλεψαν τα ημερολόγια καραντίνας που πολλοί δοκίμασαν να γράψουν και να δημοσιοποιήσουν όλους αυτούς τους μήνες. Καθημερινή συχνά καταγραφή, αναρτήσεις, περιγραφές της καθημερινότητας, σκέψεις. Δοκίμασα να φτιάξω ένα, αλλά γρήγορα κουράστηκα γιατί στην ουσία ήταν μερικές σκέψεις από τις σημειώσεις που αργότερα θα ανέπτυσσα περισσότερο.
Αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν πολυθέλουμε να διαβάζουμε για την καθημερινότητα των άλλων που λίγο πολύ είναι ίδια με τη δική μας. Εγκλεισμός, φόρμες, συνδέσεις skype με παντόφλες, βιβλία, τηλεόραση, γυμναστική, πάνω κάτω αυτά αναφέρουν οι περισσότεροι. Τα ξέρουμε, τα ζούμε…
Αντίθετα πήγαν πολύ καλύτερα οι απόψεις. Επιδιώξαμε να διαβάσουμε ξεχωριστές απόψεις που μας μάθαιναν κάτι περισσότερο, που έδιναν χρώμα σε αυτό που έμπλεκε μέσα μας, που έδινε ορίζοντα στα ερωτήματά μας και αντιλαμβανόταν την ιστορικότητα και τη σημασία των καιρών. Και αναζητήσαμε και καλά κείμενα που προσπαθούσαν να σηκώσουν το επίπεδο του λόγου, σε μία εποχή που νομίζαμε ότι είχαν όλα ισοπεδωθεί.
Ίσως να είναι μία ευκαιρία για έναν πιο ουσιαστικό λόγο αυτή η περίοδος, Για όσους τουλάχιστον τον έχουν ανάγκη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
