Οι μέρες περνάνε με μεγάλη προσπάθεια. Όπως πάντα…αλλά και με τις νέες προσθήκες. Προσπαθώ να είμαι εντάξει στις οικονομικές μου υποχρεώσεις παρά το φόβο για το μέλλον.
Προσπαθώ να παρακολουθώ τις εξελίξεις και να είμαι επικεντρωμένος σε όσα νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη για δημοσιότητα, παρά το χάσιμο του νου στην αβεβαιότητα και το άγχος που ενίοτε με πλημμυρίζει, όπως όλους.
Αλλά επιπλέον, ειδικά αυτές τις μέρες, προσπαθώ να είμαι πιο συγκαταβατικός και υπομονετικός με τις τοξικές συμπεριφορές όσων δεν ελέγχουν το άγχος τους. Προσπαθώ να δείχνω περισσότερο την αγάπη μου για όσους ξέρουν ότι τους αγαπώ.
Το να δείχνεις την αγάπη είναι ένας από τους δρόμους της αισιοδοξίας. Προσπαθώ να βλέπω την αισιόδοξη πλευρά των γεγονότων καικαθημερινά διαβάζω όλες τις διεθνείς εξελίξεις για τα εμβόλια και τα φάρμακα.
Προσπαθώ να μην παρασύρομαι από τις επιθυμίες μου για φυγή, φύσει συντηρητικός, αλλά και με τον ρεαλισμό ότι ταξιδεύεις πραγματικά, μόνο όταν ξεπεράσεις την ανασφάλεια του μη τόπου- σε αυτή τη φάση, προτεραιότητα είναι να πατήσεις καλά στα πόδια σου με την προσμονή ότι θα έρθει ο καιρός που θα γίνει κι άλλα βήματα.
Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος στους ανθρώπους και όχι στις ιδέες. Προσπαθώ να είμαι ανεκτικός με όσους προσπαθούν ακόμα κι αν κάνουν λάθη. Δεν αντέχω άλλο όσους έχουν έτοιμες απαντήσεις για όλα.
Προσπαθώ κάθε μέρα πολύ, για να αντισταθώ σε όσα και όσους με προορίζουν για παθητικό δέκτη. Κι αφήνω πάντα μια χαραμάδα, για να εισβάλλει το απρόσμενο, το άγνωστο και το εντυπωσιακό.
