Όταν έχει πολλούς επισκέπτες η πόλη όπως γίνεται μετά το Πάσχα, βλέπεις και αυτό το φαινόμενο να κόβεται σχεδόν στη μέση. Πολύς κόσμος στο κάτω μέρος, από τον Μώλο ως πάνω την Ανεξαρτησίας που είναι ένα όριο, και από εκεί και πάνω πολύ λιγότερος. Σαν να έχουμε δύο πόλεις μαζί. Θυμίζει και τις προ πανδημίας εποχές που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ο τουρισμός και βλέπαμε τη μαζικότητα των επισκεπτών.
Τέτοιες περιπτώσεις σε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις εμφανίζονται σε όλες τις τουριστικές περιοχές. Και είναι φυσικό ο επισκέπτης να επικεντρώνεται στις πιο όμορφες περιοχές μιας πόλης, εκεί που έχει μνημεία, φυσικό περιβάλλον και ιστορικές αναφορές.
Το ερώτημα που προκύπτει και απασχολεί ήδη την παγκόσμια κοινότητα σε περιπτώσεις όπως της Βενετίας ή της Βαρκελώνης, είναι αν καταφέρνουν τελικά οι πόλεις να αντέξουν αυτήν την πίεση που δέχονται και τους άνισους αναπτυξιακούς ρυθμούς που επιφέρει. Το πόσο κόσμο αντέχει μία πόλη δεν είναι άπειρο. Και μπορεί τα Γιάννενα να είναι μακριά ακόμα από τέτοια όρια, βλέπεις όμως ήδη κάποια σημάδια όπως για παράδειγμα την έλλειψη πάρκινγκ ή ακόμα και χώρου σε πεζοδρόμια και δρόμους για να περπατήσει τόσος κόσμος συν οι κάτοικοι που έχουν επίσης τα ίδια δικαιώματα στον δημόσιο χώρο. Ανάπτυξη μεν και καλοδεχούμενη, αλλά και διλήμματα και νέας μορφής προβλήματα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
