Η λειτουργία της αγοράς, το άνοιγμα της οικονομίας και οι προοπτικές της χώρας, γίνονται απλά πράγματα στην καθημερινότητά μας, όταν χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις Αν έχεις για παράδειγμα λίγο συνάχι, και τρία εμβόλια να έχεις κάνεις, μπαίνει μέσα σου η αμφιβολία και αρχίζεις και σκέφτεσαι αν κόλλησες κορωνοϊό και ψάχνεις να βρεις ποιους συνάντησες και πού πήγες πέντε και έξι μέρες πριν. Και αποφασίζεις, ότι δεν θα ξανακάνεις επαφές ή δεν θα βγεις χωρίς λόγο ξανά από το σπίτι.
Έτσι κλείνεται μέσα ο καλόπιστος και υπεύθυνος πολίτης που δεν έχει καμία όρεξη να αρρωστήσει. Και πείθεται κι ότι καλά κάνει που μένει μέσα όταν τον βομβαρδίζει η τηλεόραση με ειδήσεις για νέες μεταλλάξεις και φόβους της παγκόσμιας κοινότητας για ένα άδηλο μέλλον.
Πού το μένω μέσα, σημαίνει μειώνω τις μετακινήσεις. Και χωρίς μετακινήσεις δεν υπάρχει οικονομία.
Βέβαια, από ένα σημείο και πέρα, δεν γίνεται και να μην πας πουθενά. Το καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο άνθρωποι που δεν έχουν εμβολιαστεί για αυτό υπάρχει και μία τάση για νέες πρώτες δόσεις. Αλλά είναι τόσο αργό όλο αυτό. Και υπονομεύεται από τα προβλήματα που έχει το σύστημα Υγείας με την πίεση στις κλινικές από τον μεγάλο αριθμό νοσούντων. Σήμερα το πρόβλημα των ανθρώπων είναι ότι πιστεύουν ότι είναι μόνοι τους σε όλο αυτό, ότι θα το αντιμετωπίσουν μονάχοι. Και δεν πείθονται ότι θα σταθεί δίπλα τους το κράτος αν υπάρξει ανάγκη.
Εκεί είναι που πρέπει να κατευθυνθεί ένα μέρος της πολιτικής κατά της πανδημίας. Να πειστούν οι άνθρωποι ότι δεν θα μείνουν μονάχοι τους να παλεύουν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
