Δύο σημεία χρειάζεται να συζητηθούν πάνω στην πρόταση του Δήμου για τη δημιουργία διοικητικού κέντρου στο παλιό πανεπιστήμιο της οδού Δομπόλη.
Το πρώτο είναι αν θα λύσει το πρόβλημα στέγασης των δημοτικών υπηρεσιών. Από ό,τι φαίνεται δεν θα στεγάσει για παράδειγμα και τη ΔΕΥΑΙ που είναι μία μεγάλη δημοτική επιχείρηση ή και άλλα νομικά πρόσωπα. Αν ισχύει αυτό και μένει να μας παρουσιαστούν τα στοιχεία, θα πρόκειται για μία λύση πολύ καλύτερη μεν από αυτές που υπάρχουν σήμερα, αλλά ατελής. Ο ρεαλισμός λέει ότι υποστηρίζουμε κάθε καλή πρόταση που μας πάει ένα βήμα μπροστά, οφείλουμε όμως να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η πόλη συζητά 20 χρόνια τώρα για νέο δημαρχείο και δημαρχείο δεν βλέπει.
Πάνω σε αυτό το σημείο, θα έπρεπε να τεθεί και το ζήτημα του ψηφιακού μετασχηματισμού του Δήμου. Όχι απλώς της ψηφιοποίησης κάποιων υπηρεσιών που κι εκεί πίσω, αλλά του μετασχηματισμού που θα επιτρέπει ένα άλλο επίπεδο υπηρεσιών και σχέσης με τον πολίτη. Πιστεύει κανείς ότι σε δέκα χρόνια από τώρα, αν όχι σε πέντε θα πρέπει ο πολίτης να πηγαίνει σε ένα γραφείο για να πάρει μία υπογραφή;
Το δεύτερο σημείο είναι τι θα γίνει με όλες τις άλλες μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές. Και αυτή η δημοτική αρχή θα ολοκληρώσει τη θητεία της με ένα ελάχιστο σε σχέση με τις ανάγκες. Με την ανάπλαση της πλατείας ίσως, με το Πάρκο Πυρσινέλλα και ίσως με τη μελέτη και τον διαγωνισμό για το νέο δημαρχείο. Ακριβώς όσα συζητούσαμε και πριν από 15 χρόνια δηλαδή. Σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα από τότε που λέγαμε να γίνει ένα διοικητικό κέντρο στο στρατόπεδο Βελισσαρίου και να πάει το δημαρχείο στο κτίριο της Περιφέρειας κλπ.
Προφανώς είναι καλύτερο να προχωρούν κάποια μεγάλα έργα από το να μην προχωρούν καθόλου. Όμως μοιάζει να τρέχουμε πίσω από το χρόνο και τις ανάγκες της πόλης ενώ ο κόσμος γύρω μας τρέχει με χίλια και οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Κάπως πρέπει να συγχρονιστούμε με το σήμερα σε αυτήν την πόλη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
