Υπάρχει μία οριογραμμή στην άρνηση που αν την ξεπεράσεις δεν είναι εύκολο να επιστρέψεις. Αν πειστείς ότι ο κόσμος δεν σε αφορά και ότι έχεις τους δικούς κανόνες και το δικό σου βλέμμα, τότε δύσκολα θα επιστρέψεις κάποια στιγμή στον κόσμο των άλλων. Πίσω δηλαδή από πολλές συνομωσιολογικές θεωρίες και αρνήσεις του κοινά αποδεκτού, δεν βρίσκεται παρά μία εγκατάλειψη του κόσμου που όλοι οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ως υπαρκτό και λογικό.
Είναι δύσκολη συζήτηση και δεν γίνεται με ευκολίες, τύπου, «χρειάζεται ενημέρωση και πληροφόρηση» για όποιον πιστεύει το αντίθετο από ό,τι οι άλλοι. Δεν είναι θέμα γνώσης ότι η γη είναι επίπεδο, αλλά θέμα πίστης. Για αυτό και δεν σπάει όσες φωτογραφίες κι δείξεις στους οπαδούς της επίπεδης γης.
Τα σημάδια απομάκρυνσης από τον κοινό δρόμο, έρχονται νωρίς, αλλά είτε δεν είναι αντιληπτά, είτε δεν είναι και πολύ σημαντικά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πάνε στο γιατρό επί χρόνια γιατί πιστεύουν ότι θα αρρωστήσουν περισσότερο. Είναι επίσης της μόδας να αντιτίθεσαι σε ό,τι λέει ένα κυρίαρχο σύστημα όπως ονομάζεις τα μέσα ενημέρωσης ή την πολιτική. Για αυτό άλλωστε και σε κάποιους, λίγους ακόμα, υπάρχει και συσχέτιση και με την ακροδεξιά.
Ένα ερώτημα είναι πώς αντιλαμβάνεσαι έναν κόσμο τον οποίο αρνείσαι; Πώς συμβιώνεις καν μαζί του; Αλλά τέτοια ερωτήματα έχουν και άλλες, πιο δύσκολες απαντήσεις. Αν μπορείς να τις βρεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
