Η αξιοποίηση του παλιού Ασύλου Ανιάτων είναι μία υπόθεση που ξεπερνά τη δεκαετία. Χρειάστηκε πάνω από τρεις δημοτικές θητείες για να δρομολογηθεί το έργο της νέας χρήσης των κτιρίων μέχρι να φτάσουμε στην ένταξή του στο ΕΣΠΑ και ελπίζουμε σύντομα και στη δημοπράτησή του για να μετατραπεί σε ένα κοινωνικό κέντρο για το παιδί. Κι επειδή σήμερα στο δημοτικό συμβούλιο τόσο στη συμπολίτευση όσο και στην αντιπολίτευση βρίσκονται δημοτικοί σύμβουλοι που έχουν ασχοληθεί με το έργο, καλό είναι να ρίξουν τους τόνους για το ποιος θα καρπωθεί την πρόοδό του και ας κοιτάξουν να δουλέψουν από κοινού για την παράδοσή του προς χρήση.
Και για ένα έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης ας αποδεχθούμε ότι ένα έργο ωριμάζει και μπαίνει σε λειτουργία μέσα στο πολύ 4 χρόνια, όσο διαρκεί η θητεία μίας δημοτικής αρχής. Αν χρειαστεί παραπάνω χρόνος σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ειδικά όταν υπάρχουν τα περιθώρια για χρηματόδοτηση από το ΕΣΠΑ, το να μην ολοκληρώνεται ένα έργο με το κλειδί στο χέρι, πρέπει να πυροδοτεί και μία συζήτηση για την αναθεώρηση των πρακτικών που χρησιμοποιήθηκαν και των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν.
Οι δήμαρχοι της πόλης δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι όσο δεν υλοποιούν σε λογικούς χρόνους τα έργα που έχουν αναλάβει, τόσο αυξάνει η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Και το ότι έχει περάσει καιρός από το να επιβραβευθεί με μία δεύτερη θητεία κάποιος, ίσως να δείχνει ακριβώς και την υποδόρια τροπή που παίρνει η εκλογική διάθεση των πολλών να αναζητούν έναν νέο υποψήφιο στη θέση του δημάρχου και να τον πριμοδοτούν.
Τα Γιάννενα μοιάζουν την τελευταία 20ετία έτοιμα να κάνουν μεγάλα άλματα προς τα εμπρός, αλλά κάτι μοιάζει να τα συγκρατεί. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι και η έλλειψη επιτάχυνσης των σχεδιασμών. Γιατί σχεδιασμός υπάρχει και μάλιστα αποδεικνύεται καλός και γόνιμος, όμως δεν γίνεται να επέρχονται αλλαγές με χρονικό ορίζοντα τις δεκαετίες. Χρειάζεται οι αλλαγές να είναι πιο γρήγορες ώστε και οι πολίτες να νιώθουν ότι αλλάζει η ζωή τους προς το καλύτερο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
