Υπάρχει μια τάση για υπερκατανάλωση εμπειριών. Σαν να θέλουμε να τα κάνουμε όλα, τώρα. Από το να ξεκινήσουμε τις βουτιές στη θάλασσα τον Απρίλιο, μέχρι να φτάσουμε στα απάτητα βουνά ή να κάνουμε περιπετειώδη σπορ σε ποτάμια και πλαγιές. Όλα καλά και είναι δικαίωμα όλων μας να ζούμε τις ζωές μας όσο καλύτερα μπορούμε.
Σε ένα βαθμό λειτουργεί προς αυτήν την κατεύθυνση και η πανδημία που μας ωθεί να κερδίσουμε όσα χάσαμε με τις καραντίνες. Το βλέπεις και σε πολύ κόσμο να έχει αυτήν την αγωνία να βρεθεί έξω, να συναντήσει κόσμο, ίσως και κάτω από την επίγνωση ότι δεν αξίζει να φεύγει άσκοπα ο χρόνος.
Συνέβαινε και πιο πριν όμως όλο αυτό. Πού δείχνει μία τάση να καταλάβουμε όλο το χώρο και όλον τον χρόνο. Εμπειρίες σημαίνει να τα ζήσουμε όλα και παντού. Σαν μην υπάρχει όριο. Και υπό κάποια έννοια σαν μην υπάρχει τελικά και επιθυμία ή επίγνωση της ικανοποίησης από την εμπειρία. Για αυτό και πάμε από το ένα στο άλλο ασταμάτητα. Θέλει μία σκέψη εδώ.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
