Έχει αυξηθεί πολύ αυτό που ονομάζουμε γαστρονομικός τουρισμός, να γεύεσαι τα φαγητά του τόπου και να αποκτάς εμπειρίες από τις πρώτες ύλες του. Φέτος βέβαια έτσι κι αλλιώς ο τουρισμός ήταν σαν μια χαμένη ιδέα, δεν ξέραμε τι να κάνουμε και πώς. Αντικαθίσταται όμως η οργανωμένη εμπειρία από τις προσωπικές αναζητήσεις και όλες αυτές τις αναρτήσεις με φαγητά, φρούτα, χρώματα και γεύσεις.
Συμβαίνει όμως το παράδοξο, όσο ανεβαίνει η επαγγελματική ανάδειξη του τόπου και η εξερεύνησή του, τόσο να μειώνεται η τυχαία επαφή, η αυθεντική εμπειρία της προσωπικής ανακάλυψης, η εκτός δρόμου και προγραμματισμού βίωση.
Πότε σταματήσαμε τα τελευταία χρόνια να κόψουμε μερικά μούρα από μια αγριομουριά; Πότε ακουμπήσαμε σε ένα δέντρο, πότε ξαπλώσαμε σε ένα χωράφι, πότε στρέψαμε το βλέμμα μας, σε σημεία εκτός του «προορισμού».
Δεν λέω αυτό το κοινότοπο, ότι «χάνουμε την αυθεντικότητα», λέω όμως ότι μειώνονται όσο περνάει ο καιρός οι εμπειρίες ενός άλλου τρόπου ζωής που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε και όλο και περισσότερο ο αστικός τρόπος ζωής εισβάλλει παντού. Μπορεί να είμαστε καλοί τουρίστες, αλλά παραμένουμε τουρίστες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
