Όταν έκλεισε μέσα στην καραντίνα η παραλίμνια οδός για να μην υπάρχουν συναθροίσεις, υπήρξαν αντιδράσεις. Όταν έδωσε ο Δήμος περισσότερο χώρο σε πεζούς και ποδήλατα υπήρξαν πάλι αντιδράσεις, από άλλους προφανώς.
Δεν βγάζεις άκρη στις πόλεις, αφού τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν τρόποι σύνθεσης και συναινέσεων.
Αλλά δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει ότι και στα Γιάννενα και σε όλες τις πόλεις της χώρας, το πρώτο που συζητιέται είναι πού θα πάνε τα αυτοκίνητα, πού θα παρκάρουν, πώς θα γίνουν νέοι δρόμοι.
Δεν είναι παράλογο, αφού το αυτοκίνητο είναι κομβικός παράγοντας για τις μετακινήσεις.
Αλλά εδώ μιλάμε για απουσία πλήρους εναλλακτικής. Τολμά κανάς δήμαρχος να προτείνει μετά από μελέτη καμιά πεζοδρόμηση και αμέσως τρέχουν σχεδόν όλοι να του πουν ότι έχει άδικο και θα πλήξει την αγορά. Χρειάστηκαν 20 χρόνια στα Γιάννενα να πειστούμε ότι οι αναπλάσεις του ιστορικού κέντρου και οι πεζοδρομήσεις στο κέντρο βοηθάνε όχι μόνο τους πεζούς, αλλά και την αγορά.
Η δε αριστερά και η οικολογία που κάποτε πάλευαν για το «δικαίωμα στην πόλη» τώρα ασχολούνται- όχι όλοι, αλλά πολλοί- με το ποιον δήμαρχο θα στηρίξουν κάθε φορά που έχει εκλογές.
Με άλλα λόγια, είτε έτσι είτε αλλιώς και παρά τις εξαγγελίες και τα ευχολόγια, στο τέλος καταλήγουμε στο πώς να εξασφαλιστεί περισσότερος χώρος για να παρκάρουμε τα αυτοκίνητα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
