Πρόσφατες οι Δευτέρες στη σειρά που χρωματίστηκαν από τα επεισόδια του Last Dance, του ντοκιμαντέρ για τον Μάικλ Τζόρνταν και τους Σικάγο Μπουλς που ξεκινάει με αφορμή την τελευταία χρονιά που πήραν τον τελευταίο τίτλο τους από τη διπλή τριάδα τίτλων τη δεκαετία του ’90, το 1998.
Έχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα για το ντοκιμαντέρ που είδαμε στο Netflix, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα τεράστιο σε όγκο υλικό το οποίο καταγράφηκε με την άδεια της ομάδας και δεν είχε δημοσιοποιηθεί ξανά από τότε.
Βλέπεις στην ουσία, μία πολύ μεγάλη ομάδα εκ των έσω, κι έναν αθλητή που έγινε παγκόσμιο υπόδειγμα. Ειδικά στα πρώτα επεισόδια έχουμε και… σασπένς με τη σύγκρουση με τον τεχνικό διευθυντή, ο οποίος δεν θέλει άλλο την παρουσία των «γερασμένων» ηρώων παιχτών και δρομολογεί το φινάλε αυτής της ομάδας. Είναι σχεδόν διασκεδαστικές οι συγκρούσεις τους μπροστά στο φακό.
Κι ίσως εδώ να είναι και ένα στοιχείο που προκάλεσε το μεγάλο ενδιαφέρον, πέραν προφανώς των εντυπωσιακών σκηνών από τα κατορθώματα του τρομερού Τζόρνταν που όσοι είμαστε μετά τα 40 τα θυμόμαστε και live, που λένε.
Είναι αυτή η αίσθηση «game of thrones» που υπάρχει σε αυτήν την ιστορία, μία ματιά στις συγκρούσεις μέσα σε έναν κόσμο εξουσίας, χρήματος και δόξας. Όλο και πιο συχνά πια μοιάζει να μας ενδιαφέρει, τουλάχιστον στον κόσμο του θεάματος, το τι γίνεται με την εξουσία. Η επιτυχία του House of Cards ήταν ακριβώς αυτή η λεπτομερής παρουσίαση των τεχνικών για να πάρεις την εξουσία στα χέρια σου. Έχουμε ακόμα και δικηγορικό σίριαλ, το Suits που δεν ασχολείται πια με δίκες, αλλά κυρίως με τις συγκρούσεις των δικηγορικών εταιριών και των εταίρων.
Ε, τώρα έχουμε και το μπάσκετ σαν πεδίο πολέμου και άνευ όρων πάλης για την κυριαρχία- κάτι που ξέραμε όμως και από πιο παλιά ότι ήταν ο αθλητισμός.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
