Ο συντηρητισμός δεν είναι μόνο να επανέρχεται θέμα για τις αμβλώσεις ή να προωθείται μία αντίληψη που θέλει την Ευρώπη πρωτίστως θρησκευτική ένωση και όχι πολιτική και οικονομική.
Αυτά πάνω κάτω λέγονταν και παλιότερα με άλλους όρους αν και όντως τώρα μοιάζει να έχουν ηχηρότερη δημόσια φωνή.
Ο αντιδραστικός συντηρητισμός- που διαφοροποιείται από άλλα είδη συντηρητισμύ- είναι η προληπτική λογοκρισία. Να μη μιλάς σκεφτόμενος ότι μπορεί να μπλέξεις, να φοβάσαι να εκτεθείς, να νιώθεις ότι θα σε διώξουν, θα σε περιθωριοποιήσουν. Ακόμα κι αν δεν συμβούν αυτά, ο φόβος ότι κάτι θα πάθεις, είναι που σε περιορίζει και εντέλει παραδίδει χώρο στην αντίδραση. Και η αντίδραση είναι η πιο σκοτεινή εκδοχή του συντηρητισμού.
Ακόμα χειρότερα όμως, ο δισταγμός μπορεί να συνδυάζεται με την άγνοια. Να σου λείπει η επιστημονική κατάρτιση, οι γνώσεις, η μόρφωση. Ο φοβισμένος άνθρωπος που παράλληλα δεν μπορεί να σταθεί αυτάρκης όχι απλώς θα ηττηθεί από την αντιδραστική πολιτική και τους θιασώτες μιας δέσμης, συντηρητικοποιημένης κοινωνίας, αλλά κινδυνεύει να περάσει στο στρατόπεδό τους. Γι’ αυτό άλλωστε στοχεύουν στην ελεύθερη έκφραση και τη δημοκρατία. Για φοβάσαι και να μιλήσεις ακόμα ακόμα,άρα σταδιακά να πάψεις και να σκέφτεσαι.
