Πόσα περιθώρια άραγε υπάρχουν για να μην κάνει κάποιος το εμβόλιο τα επόμενα χρόνια για αυτήν τη νόσο που έχει προκαλέσει τόσες τραγωδίες στους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Αυτή τη φορά είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα που οι προκλήσεις είναι πρωτόγνωρες και δεν μοιάζουν με ανάλογες εμπειρίες από το πρόσφατο παρελθόν.
Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι μέσα στους επόμενους 12 μήνες θα αδειοδοτηθούν αρκετά εμβόλια και θα είναι ανοιχτά και διαθέσιμα στον κόσμο, μέσω απλής συνταγογράφησης.
Με ένα sms από τον γιατρό θα κάνεις το εμβόλιο που επιλέξατε ανάμεσα σε μία γκάμα που θα ικανοποιεί τους πάντες, από τους επιφυλακτικούς για τις τεχνολογίες του mRNA μέχρι τους παραδοσιακούς που έχουν γνώμη για την τεχνική του εμβολίου περισσότερο και από τους ειδικούς επιστήμονες.
Φαίνεται ότι και για αυτή τη νόσο θα χρειάζονται επαναληπτικές δόσεις, πχ κάθε χρόνο, όπως άλλωστε και με τη γρίπη, οπότε πάνω κάτω θα είναι η ίδια η διαδικασία.
Για τουλάχιστον όμως ένα και ίσως δύο χρόνια η κατάσταση θα είναι διαφορετική. Θα υπάρχουν σίγουρα πολλοί που δεν θα κάνουν το εμβόλιο. Θα είναι όμως πολύ περισσότεροι όσοι θα το έχουν κάνει και θα διατυπώνουν με πολύ μεγαλύτερη δύναμη την αντίθεσή τους στους αρνητές από όση σήμερα ή παλιότερα. Κι αυτό για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ηθικός. Μία ολόκληρη κοινωνία θα κινητοποιηθεί και μέσα στους επόμενους έξι μήνες φιλοδοξούμε να δημιουργηθεί ένα επίπεδο ανοσίας που θα απομακρύνει τους μεγάλους κινδύνους.
Οι αρνητές θα επωφεληθούν, κουτοπόνηρα ή μη, από την ανοσία που προκάλεσαν όλοι οι άλλοι. Θα είναι βαρύ κάτι τέτοιο για να γίνει αποδεκτό, μετά από όσα περάσαμε. Ποιος άραγε θα μπορεί να περηφανευτεί ότι αρνήθηκε τον εμβολιασμό όταν όλα θα είναι ασφαλή, μπροστά σε κόσμο όμως που θα έχει χάσει αγαπημένα πρόσωπα και μετά από μία περίοδο ενός και βάλε χρόνου με μέτρα περιορισμού που έχουν διαλύσει την κοινωνία και την οικονομία;
Ο δεύτερος λόγος είναι πιο πρακτικός. Όσο δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα λειτουργήσουν τα εμβόλια στη μετάδοση του ιού από τον πάσχοντα ή στην αποφυγή των συμπτωμάτων, ακόμα και προστατευμένος από την βαριά νόσηση να είναι ο εμβολιασμένος, θα του είναι δύσκολο να συμβιώσει στον ίδιο εργασιακό χώρο, στην ίδια αίθουσα, το αεροπλάνο ή το ξενοδοχείο με όσους θα συνεχίσουν να φλερτάρουν με τον ιό άνευ εμβολίων. Γιατί να ρισκάρουμε μαζί αφού δεν παίρνουμε και τις ίδιες προφυλάξεις μαζί, θα είναι το ερώτημα.
Κατά πάσα πιθανότητα όμως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, θα έρθουν πιο γρήγορα οι καλύτερες μέρες και μέχρι τις γιορτές του 2021 τα πράγματα θα έχουν εξομαλυνθεί και δεν θα χρειαστούν τα λεγόμενα “διαβατήρια ελευθερίας” και οι βεβαιώσεις εμβολιασμού. Είναι όμως απαραίτητο να προσεχθεί το ζήτημα της κοινωνικής συνοχής την επόμενη περίοδο με την ευθύνη να βαραίνει όσους αρνούνται τη νόσο και τη διαχείρισή της, οι οποίοι καλούνται να αντιμετωπίσουν και τα συλλογικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα πέραν των ατομικών τους δικαιωμάτων.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
