Ένα κανονιστικό πλαίσιο έρχεται σύντομα από το Υπουργείο Υποδομών για την κυκλοφορία στην πόλη με πατίνια και κάθε άλλο μέσο πλην του αυτοκινήτου. Από μόνη της η είδηση αυτή δείχνει και το επίπεδο αλλαγών που συμβαίνουν στις πόλεις. Όταν ακόμα και στα Γιάννενα ενήλικες σε προσπερνούν στο δρόμο με όχι και μικρή ταχύτητα, πάνω σε ένα ηλεκτρικό πατίνι, σημαίνει ότι κάτι έχει αλλάξει. Και καλώς έχει αλλάξει. Για δύο λόγους: Για την ελευθερία των επιλογών των ανθρώπων, αλλά και για το δικαίωμα στην πόλη, για το δικαίωμα που έχουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν την πόλη, να ζουν άνετα, με ευχαρίστηση και λειτουργικότητα.
Οι κανόνες είναι προφανές γιατί πρέπει να μπουν. Γιατί εκεί που περπατάς αμέριμνος στο πεζοδρόμιο μπορεί να πέσει πάνω σου ένα μικροσκοπικό όχημα σαν σανίδα, γιατί έχει σημασία η οδική ασφάλεια και το ποιος έχει ευθύνη και πού, ακριβώς όπως έχει παγιωθεί στις μεγάλες πόλεις, και στις λιγότερο μεγάλες της Ευρώπης να έχουν προτεραιότητα τα ποδήλατα στα διασταυρώσεις- κάτι αδιανόητο για τις ελληνικές πόλεις που δεν διαθέτουν άλλωστε ποδηλατοδρόμους υψηλής κυκλοφορίας.
Το πόσο κοινωνικά αναγκαίο είναι ένα διαφορετικό βλέμμα στην αστική κινητικότητα ήρθε να μας το θυμίσει με δραματικό τρόπο η πανδημία. Όταν φάνηκε ότι η μετάδοση μπορεί να είναι ισχυρή στα μέσα μεταφοράς, αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές. Μάσκες, περισσότερα δρομολόγια αν γίνεται, το ΙΧ με έναν επιβάτη… και το ποδήλατο, η πιο φυσική και ελεύθερη επιλογή για τήρηση αποστάσεων.
Από εκεί και πέρα είναι θέμα εκσυγχρονισμού. Όταν θα δούμε στην πόλη μας ένα αυτοκίνητο σε μία πρίζα κάτω από την πλατεία που θα μπορούσαμε να το νοικιάσουμε με ένα αυτόματο μηχάνημα και να το αφήσουμε όταν τελειώσει η δουλειά μας, τότε θα έχουμε αλλάξει επίπεδο. Και όταν παντού γύρω μας θα βλέπουμε πεζούς, πατίνια, ποδήλατα και τραμ και λίγα αυτοκίνητα, ναι τότε θα έχουμε επιτύχει κάτι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
