Μόνο τις τελευταίες ημέρες άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι ο πολιτισμός όχι μόνο πλήττεται από την πανδημία αλλά είναι εκτός και κάθε προγράμματος στήριξης και διάσωσης. Κι αυτό διογκώθηκε από την απόφαση να μην γίνουν φέτος μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Σε μία χώρα με μεσογειακή νύχτα, οι ανοιχτές πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι κομμάτι της ζωής μας, μέρος της καθημερινότητας.
Πέραν των μηχανισμών που πρέπει να κινητοποιηθούν ώστε να ενισχυθούν οι καλλιτέχνες, πρέπει να αναζητηθούν και τρόποι αναπλήρωσης των εκδηλώσεων και των καλλιτεχνικών γεγονότων. Προφανώς και πρέπει να αξιοποιηθεί η ψηφιακή τεχνολογία. Δεν μπορεί να είμαστε τόσες μέρες στο σπίτι με δεκάδες εξαιρετικές προτάσεις από ψηφιακά αρχεία και να μην μπορεί να δημιουργηθούν νέα και πρωτότυπα γεγονότα.
Επίσης ένα κομμάτι του πολιτισμού δεν χρειάζεται μαζικά θεατές, όπως είναι οι εικαστικές εγκαταστάσεις, η λογοτεχνική παραγωγή, η παραγωγή ταινιών. Είναι ευκαιρία να βρεθούν νέες έξυπνες λύσεις που να επιτρέψουν αφενός την καλλιτεχνική παραγωγή και αφετέρου να κινητοποιήσει τον θεατή ακόμα κι αν αυτός είναι κατά μόνας ή στο σπίτι περιορισμένος με πολλά όμως πλέον τεχνολογικά εργαλεία για βοηθούς τους στην πρόσληψη των έργων.
+ Ποδήλατα. Πόσα ποδήλατα κι αν είδαμε αυτές τις μέρες της καραντίνας. Σαν να ξεχύθηκε ο κόσμος έξω, ειδικά οι νέοι για να δείξουν ότι μπορούν να αθληθούν κι αλλιώς, τηρώντας τα μέτρα. Και είναι τόσο διαφορετικός ένας δρόμος γεμάτος με ποδήλατα.
– Πανηγύρια. Ναι, είναι μεγάλη η απώλεια τα πανηγύρια φέτος το καλοκαίρι. Κανείς δεν ξέρει αν αργότερα βρεθούν τρόποι να γίνουν με κάποιους περιορισμούς προφανώς, αλλά καλοκαίρι χωρίς πανηγύρια είναι κάτι πρωτόγνωρο. Αν πάλι δεν γίνουν, τότε ας είναι μία αφορμή να επανακαθορίσουμε τις σχέσεις με την παραδοσιακή μουσική και το γλέντι ώστε να επανέλθουμε δριμύτεροι του χρόνου.
