Με την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944, ξεσπά πάλι η δημόσια συζήτηση για το πώς πρέπει να εορτάζουμε την ελευθερία και την ειρήνη που έφερε το τέλος του πολέμου για τη χώρα μας και τις πόλεις μας. Και από αρκετές πλευρές το φέρνουμε και σε αντιπαράθεση με την 28η Οκτωβρίου που θεωρείται ότι έχει σχέση περισσότερο με τον πόλεμο.
Επί της ουσίας πάντως είναι μικρότερο το δίλημμα από όσο νομίζουμε. Μπορούμε να γιορτάζουμε όσες φορές θέλουμε. Και ακόμα και τον Μάιο που είναι η ημερομηνία του τέλους του πολέμου το 1945 για όλον τον πλανήτη, αλλά στη χώρα μας περνάει άδοξα τις περισσότερες φορές.
Η 28η Οκτωβρίου, που γιορτάστηκε από πολύ νωρίς μετά το ξέσπασμα του πολέμου, έγινε εθνική εορτή γιατί συμπύκνωσε το λαϊκό αντιπολεμικό και αντιφασιστικό αίτημα. Για την απελευθέρωση της Αθήνας που είχε περισσότερο χρώμα από το ΕΑΜ, μπορεί όντως να το φοβόταν οι κρατικές αρχές μεταπολεμικά. Αποδείχτηκε όμως ότι είναι πιο εύκολο για κινήσεις από τα κάτω και μέσα από τους δήμους να εορτάσεις με το κύρος που τους πρέπει και τέτοιες ιστορικές ημερομηνίες.
Πρέπει να μάθουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες που να δίνουν περιεχόμενο και υπόσταση στις ιστορικές επετείους. Και να μην περιμένουμε πάντα από το κράτος να κάνει αυτό που δεν μπορούμε ίσως να κάνουμε εμείς. Στην εποχή μας κανένας δεν μας βάζει εμπόδια στον πώς θα γιορτάσουμε μία σπουδαία ημέρα. Ας το πράξει ο καθένας στην πόλη του και στη γειτονιά του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
