Νομίζω ότι όλος ο κόσμος είναι πια πάνω από το κινητό του. Το λέγαμε με αρνητικό πρόσημο παλιότερα για τα παιδιά και τους νέους «που δεν ξεκολλάνε από τις οθόνες»,
αλλά νομίζω ότι οι νεότεροι έχουν βγει από το κόλλημα εδώ και χρόνια και ανακαλύπτουν
κι άλλες εφαρμογές και δυνατότητες της τεχνολογίας της επικοινωνίας των καιρών μας. Καλύτερες…
Αντίθετα μου κάνουν εντύπωση οι μεγαλύτεροι, σαν εμένα πάνω κάτω, μεσήλικες που
τους βλέπεις σαν να μην έχουν να κάνουν κάτι άλλο και ψάχνουν στο κινητό τους. Σκρολάρουν, αναζητώντας τι άραγε;
Παρατηρείστε τις παρέες των άνω των 40 στις καφετέριες ή και τους μοναχικούς ανθρώπους στον ελεύθερο χρόνο τους και θα δείτε ότι οι περισσότεροι στρέφονται γρήγορα προς
τις οθόνες τους. Μετά μεταφέρουν στην παρέα ίσως κάτι αστείο που διάβασαν, ή μία έτοιμη
ατάκα που «εξηγεί» το νέο θέμα που προέκυψε την τελευταία ώρα. Και κάποιοι περιμένουν
κάτι στα μηνύματα, κάτι που δεν ήρθε ίσως… τα παλιά χρόνια, αλλά πού θα πάει, θα έρθει
κάποτε και ας μεγαλώνουμε.
Υποψιάζομαι ότι οι λιγότεροι εξ ημών των μεγάλων ενημερώνονται πια σφαιρικά μέσα από
το κινητό τους. Περισσότερο χάνονται μέσα σε ένα «νέφος» από προφίλ, κοινοτοπίες και
«αποκαλύψεις» που τροφοδοτούν την ενέργεια της στιγμής, αλλά εξαντλούν κάθε δυνατή
αφετηρία εφόρμησης και δημιουργικότητας για το μέλλον. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
